foto: Paul Klein

"Hey hoi, ik ben Albertus, Er ligt me iets op het hart wat ik graag wil delen: Edelherten zijn echte bosbewoners en er is me iets opgevallen... Wij hebben een bepaalde eigenschap gemeen met mensen. Echt waar!. Dit kan bijna ook niet anders, want we zijn allebei zoogdieren, maar over dat stuk wil ik het eigenlijk niet hebben."

Albertus kijkt even trots om zich heen, alvorens hij verder gaat: "Wij Edelherten zien veel mensen. Op de een of andere manier komen ze graag bij ons in de buurt, maar het mensenvolk is erg verlegen. Ze houden namelijk altijd afstand. Wat wij overigens bijzonder prettig vinden. Wij hebben hiermee alle rust om naar de mensen te kijken. Het gaat uiteindelijk om de visie, de kijk op het leven, onze existentie."

Wat Albertus dan erg opvalt is dat mensen op te delen vallen in twee soorten. De tevreden soort die door een positieve bril kijkt en de negatieve soort die altijd de zogenaamde fouten ziet. Albertus is blij met zijn heldere kijk: "Ikzelf behoor tot de positieve soort met een positieve blik." Hij wordt plots onderbroken door zijn soortgenoot...

​                                                                                   foto: Paul klein

"Ja, ik neem even het woord over. Mijn naam is Clementinus. Ik behoor tot de andere groep Edelherten... Mijn maat Albertus kan makkelijke praten, maar vergeet gewoon dat er vervelende dingen gebeuren in het leven. Ik kan mij bijvoorbeeld ontzettend afgewezen voelen door ee n Hindeals ze voor een ander kiest. Als ik ergens op een mooi plekje wil gaan liggen is juist die ene plek al bezet. Of erger: Als ik honger heb zijn anderen mij geregeld voor en de meest sappige blaadjes al opgepeuzeld.! Dit zijn vervelende dingen."
Clementinus gooit het ineens over een andere boeg: "Ik zie ook vaak de teleurstelling bij de mensen: Als ze ons net niet zien bijvoorbeeld tijdens een wandeling terwijl ze dit wel verwachten , of misschien nog erger voor de mens: zodra de perfecte foto van één ons mislukt is. De treurigheid die de mens dan uitstraalt, poeh. Ik zie dat en voel zo met diegene mee. Dit soort mensen snap ik veel beter en zie ik ook veel meer dan de blije en positieve." Clemetinus zucht diep.... en kijkt naar zijn vriend Albertus....

Albertus neemt nog even het woord over: "Zo zie je maar weer. De visie zegt vaak meer dan de feiten Je kunt alles positief bekijken en er de argumenten voor zoeken, ook alles negatief bestempelen. Dit is de existentiële kijk! Mensen hebben evenzo de keuze hiervoor, ik kies altijd voor de positieve kijk, de positieve mening. En jij lezer?"

foto: Paul Klein

"Trots kan ik jullie mededelen dat ik hier op het Wekeromse Zand jarenlang met mijn soortgenoten in luxe heb gewoond. Wij allen werden beschermd en, indien nodig stiekem, bijgevoerd. De tijden zijn inmiddels drastisch veranderd. Dit komt door recente migratie." Ramses steekt zijn kop in de lucht.

"Wij zijn Moeflons en zijn hier ooit heen verhuisd, waarom dat weten we niet meer. Volgens de verhalen die van onze voorvaderen afkomstig zijn, is dat vanwege door mensen bedachte migratie." Ramses kucht even. "Migratie is sowieso een ingewikkeld iets voor ons, en voor de mens. Als mensen het bedenken is het vaak complex, laat staan als dieren het gaan bedenken en uitvoeren."

"Wij Moeflons hebben een harde kop, maar hier krijgen we echt koppijn van. Als een groep mensen wegtrekt omdat er een gevaar is, dan is dat voor de wegtrekkende mensen fijn, bevrijdend. Maar menselijke soortgenoten in andere landen zijn er vaak niet echt blij mee. Het is onhandig, omdat er van alles geregeld moet worden en er is altijd een groep mensen die er overstuur van raakt. Niet handig. Wij Moeflons staan wel open voor nieuwe soortgenoten hoor: Welkom! Maar op dit moment zijn wij aan het overleggen om te gaan migreren. Puur voor onze veiligheid. Wij hebben hier op de Veluwe geen hoge rotsen waar we op kunnen springen voor onze veiligheid. Met de komst van de wolf missen we de rotsen nog meer. In ons thuisland hebben we volop uitwijkmogelijkheden, daar kunnen we veiligheid opzoeken. We denken gewoon weer terug te gaan."

Ramses schraapt met zijn poot door het mulle zand. "Wij dieren houden van onze vrijheid en trekken graag naar gebieden waar genoeg voedsel is en waar we veilig kunnen leven. Wij snappen de wolf best hoor, die wil ook leven. Wie niet?! Ik ben benieuwd hoe de mensen gaan reageren als wij allemaal weer teruggaan naar Sardinië of Corsica waar wij oorspronkelijk vandaan komen. De wolf leefde hier in Holland tot 160 jaar geleden toch ook gewoon.."

Ten slotte: "Mensen en dieren migreren van nature... Of het anderen handig uitkomt of niet. Dit zal ook in de toekomst nog wel veel vaker gebeuren. Ga daar maar gewoon van uit!"

Foto: Otto Jelsma

Met haar fluweelzachte ogen kijkt deze Reegeit de wereld in. "Mijn naam is Lotte, omdat het mijn lot is om de wereld om heen te analyseren. Binnen mijn omgeving niet echt een geliefde functie, maar ik kan dus niet anders." Ze kijkt liefdevol en scherp om zich heen.

"Een paar dagen gelden hebben de mensen het knalfeest gehad. Verschrikkelijk! Angstaanjagend, al die knallen. En dan nog eens die smerige geur die in de lucht blijft hangen, onbegrijpelijk gewoon.
Mensen zouden toch beter voor het milieu zorgen? In één nacht knalt het tweebenige volk van ons land net zoveel fijnstof de lucht in als zeven maanden autorijden in heel Nederland. Dit is toch niet te bevatten?"

Ze haalt diep adem om vervolgens verder te gaan. "Daarnaast zijn er heel veel mensen op aarde die honger hebben en geen geld om voedsel te kopen, terwijl er andere menselijke soortgenoten zoveel geld de lucht in schieten? Waar is het roedelgevoel? Het gevoel om voor elkaar te willen zorgen en elkaars lot aan te trekken? Wij reeën zorgen beter voor elkaar."

"Wat wij reeën nog minder snappen, is dat die knallen naar andere mensen gegooid worden, hun eigen soort notabene. De knal wordt dan als wapen gebruikt, zelfs politie en ambulancepersoneel worden bekogeld! Oog- en gehoorschade, vaak ook ernstige ledematenlast. En wij worden wilde dieren genoemd??? Wij gedragen ons volgens ons eigen perspectief veel beschaafder dan de mens, zeker in dit geval.

Wij dieren, met name de vleeseters, vallen enkel aan als we honger hebben. Wij reeën zijn vegetarisch, we vluchten, dan wel verdedigen onszelf als we aangevallen worden. Voor de rest
leven wij in vrede."

"Het is mijn Lot, als Lotte de Reegeit, dit gedrag te begrijpen en aan mijn roedel uit te leggen. Dit kan
ik niet. Ik denk dat ik niet slim genoeg ben om de mens te begrijpen."

Met een vragend hoofd kijkt ze oplettend om zich heen.!
"Wie kan dit gedrag aan mij, een Reegeit uitleggen?"

foto: Paul Klein

Jezelf zijn kan een enorme worsteling zijn. Alhoewel de wijze Hinde Kathleen haar kijk vanuit de Herten graag wil delen. "Misschien kan ik iemands perspectief uitbreiden om vanuit het Herten-oogpunt te kijken naar één zijn èn uniek."

"kijk hier ben ik met de stoerste bink uit mijn roedel.. Ik wil niet opscheppen, maar hij vindt mij geweldig. Dat is natuurlijk goed voor mijn zelfvertrouwen, maar dat zegt heus niet alles over wie ik ben." Kathleen zucht even... "Ik heb er jaren over gedaan om bij mijn diepere kern te komen, in een roedel is dat echt niet makkelijk hoor..!. Maar ik ben zoveel meer, te veel om op te noemen..." Kathleen steekt haar neusje een beetje arrogant in de lucht. 

"Veel Hindes worstelen met zichzelf en wie ze zijn. De grote vraag is altijd: `Wat maakt mij als Hinde nu eigenlijk Uniek`? Deze vraag gaat vaker door het hoofd van een Hinde, dan mensen zouden denken. Bij de mannetjes Herten is dit eigenlijk niet anders." Kathleen kijkt even verliefd naar haar stoere Hert.

"Ook in 2023 zal deze vraag: `Wat maakt mij uniek`? zeer actueel zijn en houdt vele herten en waarschijnlijk ook mensen bezig. De vraag naar je unieke zelf kan niet beantwoord worden zonder naar je omgeving te kijken en te reflecteren. Het reflecteren is vaak moeilijk, want hoe kritisch kun je naar jezelf kijken?.. Kathleen schraapt haar keel en wil weer verder vertellen... "Wij Herten zijn roedeldieren, wij leven altijd heel nauw met elkaar samen. Wij hebben elkaar nodig.. Wij weten ook dat we de ander nodig hebben om onszelf te kunnen begrijpen."

"Ik ben natuurlijk een Hert en wil niet de indruk wekken, dat ik mensen begrijp. Maar wij krijgen echt de indruk dat mensen vergeten dat ze ook kuddedieren zijn, net als de Edelherten trouwens. De mens is vaak alleen en denkt ook vaak alles alleen te kunnen en te moeten. Wij Herten doen eigenlijk alles in onze roedel. Samen zijn we sterker en wijzer. Wij Herten leren onszelf beter kennen door onze relatie met de omgeving en onze soortgenoten. Wij weten juist dat we onszelf zijn en uniek zijn, omdat we veel met elkaar omgaan. Wij helpen elkaar als wij dat kunnen. wij hebben ook zelden hoofdpijn of andere klachten aan ons hoofd. Ik heb een keer en gesprek gehoord van twee mensen over hun individualisering  Met de toenemende  individualisering is ook het aantal psychische klachten bij de mensen toegenomen.... Eenzaamheid en depressie stijgt enorm, zeiden zij ook. Vreselijk, mijn moederhart kan hier erg om huilen. Wij hebben elkaar nodig! Mensen denken dat ze zoveel anders zijn, maar dat valt best mee. Zonder de ander kun je niet weten wie je bent en je ook niet ontwikkelen, zo simpel is het.". 

De Hinde wil dit er nog over kwijt: "Misschien is het slim jezelf eerst af te vragen: `Wat kan ik bijdragen aan de maatschappij`? Het antwoord op deze vraag ia ook het antwoord op de vraag wat jou uniek maakt!"

Voor zij weer verder rent: "Mijn wens voor 2023 is, dat iedereen de aarde een beetje mooier maakt met wat jou uniek maakt!"