2/25/2021 1 Reactie Eekhoorn heeft nestdrang![]() "Schat, zoek jij wat zacht materiaal voor ons nest?" Eekhoorn krabt achter zijn oor. "Zacht materiaal, wat bedoelt ze daar nu mee?" denkt eekhoorn hardop. Hij wil best zacht materiaal halen, maar wat is dat nu eigenlijk. Zijn vrouw is net zwanger en heeft een ontzettende nestdrang. Eekhoorn moet hier zacht materiaal voor halen. "Wat is zacht materiaal?" herhaalt eekhoorn nogmaals, nu met een lichte wanhoop in zijn stem. "Sukkel, dat weet je toch wel!" Fladdert Koolmees flink geïrriteerd. "Ik bouw binnenkort voor de derde keer een nest met mijn vrouw en weet precies wat ze wil hebben." Eekhoorn kijkt hem aan en schaamt zich een beetje... "Maar dit is ons eerste nestje en ik weet niet zo goed wat ik moet halen," zegt eekhoorn met een Schore stem. "Mos en blaadjes," zegt Koolmees, en vliegt weg. foto's: Paul Klein Foto's: Paul klein Mos en blaadjes dat snap ik en daar kan ik wel wat mee, denkt eekhoorn. Hij roetsjt naar beneden en grijpt met zijn pootjes voldoende mos en blaadjes. Heel zacht klinkt er een stemmetje: "Wil je een beetje voorzichtig doen?" Eekhoorn kijkt om zich heen en ziet niets of niemand. Hij wil net het mos wat steviger tegen zich aanduwen,of daar klinkt een heel zachte stemmetje. "Je knijpt me fijn!" Eekhoorn laat het zachte materiaal los en ziet een lieveheersbeestje tussen het nestmateriaal. "Sorry, ik had je niet gezien." Lieveheersbeestje zucht diep: "dat overkomt mij zo vaak." Eekhoorn moet een lachje onderdrukken, want eigenlijk snapt hij dat heel erg goed. Lieveheersbeestjes zijn zo klein. "Ik heb je toch niet bezeerd?" vraagt hij tenslotte bezorgd. "Nee hoor", antwoordt het rood met zwarte stippen beestje en vliegt weg. Eekhoorn haalt zijn schouders op en gaat verder met zijn taak: Zacht materiaal! Lieveheersbeestjes zijn toch niet zacht denkt hij bij zichzelf. Foto's: Paul klein
Met zijn wangen vol met mos en blaadjes gaat de eekhoorn af en aan richting het nest. Kuifmees ziet hem druk in de weer. "Zo eekhoorn, jij bent druk. Is je vrouw zwanger?" Eenhoorn knikt en roetsjt verder. Kuifmees vliegt hem even achterna. "'k moet van mijn vrouw eerst een nest maken voordat ze zwanger wordt." Eekhoorn mompelt wat. Hij wil eerst zijn wangzakken legen in zijn nest, voordat hij antwoord geeft. Kuifmees blijft maar vragen stellen. Eekhoorn kijkt hem recht in zijn ogen aan. Hij houdt mij expres op, wat een flauwerd!. Kuifmees wil enkel een reactie, zodat ik alles laat vallen en weer opnieuw kan beginnen. Echt een streek van een kuifmees! Eekhoorn zwiept met zijn staart en gaat er als een speer vandoor. Eenmaal bij zijn nest leegt hij snel zijn wangen en kijkt of de praatgrage kuifmees er nog is, maar die is allang gevlogen. En zijn vrouw is dolgelukkig met het zachte materiaal. Hij mag nog meer halen...
1 Reactie
Herder Aart heeft op dit moment topdrukte. Het is namelijk kraamtijd in de schaapskooi. Er zijn op het tijdstip van schrijven (24 februari 2021) 177 lammeren geboren en er komen nog meer schapenbaby's bij. Schapen zijn echte kuddedieren.. Schapen houden van andere schapen, ze zijn graag samen. Een ooi (dames schaap) bevalt het liefst in de kudde. De schapen die net zijn bevallen worden met het lam apart gezet in een kraamhok, om samen tot rust te komen. Tijdens dit rustmoment leert het lam wie de eigen mama is en de moeder haar eigen lam herkennen. Aart werkt tijdens deze drukke periode samen met zijn hele gezin keihard. De ooien en de lammetjes hebben extra verzorging nodig. Zelfs zijn kleinkinderen komen (omdat het vakantie is) een dagje opa helpen en genieten van alle lammetjes en dartelen net zo vrolijk mee. Als de lammetjes oud genoeg zijn kunnen moeder en kind weer bij de groep. De lammetjes spelen vrolijk met elkaar. Als ze moe zijn of dorst hebben, dan weten ze hun eigen mama-schaap weer terug te vinden.. ![]() De Avondklok wordt misschien ingetrokken. Dit nieuws was net bekend. Tijdens mijn wandeling (zonder hond) nog geen uur later na de rechterlijke uitspraak medio februari 2021, kom ik het volgende beeld tegen. Zie de foto hiernaast. Hoe moet ik deze verlaten hondenriem aan het hek in mijn straat opvatten?
Als enorme dierenvriend baart mij dit toch wel zorgen. Ik ga uit van het goede hoor. Betekent het (mogelijke) einde van de avondklok; dat de gezinshond minder populair wordt? Laat een afbeelding als deze alsjeblieft niet het gevolg worden van het opheffen van de avondklok! 2/17/2021 0 Reacties Een witte Zuid-GinkelDe Zuid-Ginkel is wit...
De heide verborgen onder een witte deken Het is druk Vliegers sieren vrolijk de nevelige lucht Sleetjes worden voortgetrokken Er verschijnt een Iglo De eerste lammeren zijn er al Dicht tegen moeders aan, is het lekker warm Zwaluwen vliegen laag vogels zingen nog steeds hun lied Af en toe tippend aan de sneeuw De zon schijnt fel Laat de betrekkelijkheid zien Enkele plantjes worden bloot gelegd Er is dooi Sneeuw maakt plaats voor de lente 2/16/2021 1 Reactie Gevaar, de wereld gaat kapot?!?Foto's: Andrea Sonderen Merel slaat alarm. "Gevaar!" Naar hartelust tjilpt hij de aandacht van zijn omgeving bij elkaar. Roodborst komt als eerste aangevlogen. "Wat is er aan de hand?", Vraagt hij zenuwachtig aan zijn vriendje Merel. "Hoor jij dat dan niet?", reageert Merel verbaasd... "Uhh, ik denk het niet", reageert Roodborst heen en weer wippend op het takje. "De wereld gaat kapot!", herhaalt Merel. Inmiddels is ook het jonge Edelhert aan komen lopen: "Wat gaat er dan kapot? Waarom sla je zo fel alarm Merel?" Merel fladdert wat met zijn vleugels en tjilp vervolgens bloedserieus: "Onze wereld!" Er valt een korte stilte. Zowel Roodborst als het jonge Edelhert moeten dit even verwerken. Foto's Andrea Sonderen Knorrend en wroetend komt ook het Zwijntje bij het groepje staan. Met zijn snuit vol sneeuw kijkt hij de andere dieren aan. "Hebben jullie ook zo'n koude neus?" De dieren grinniken een beetje. "Nee," zegt Roodborst: "maar ik zit ook niet met mijn snavel in de sneeuw." Zwijntje kijkt nog even naar de andere dieren en begint knorrend te lachen, zijn buikje schut ervan. "Het zou ook wel heel gek zijn als Merel en Roodborst met de snaveltjes in de sneeuw zouden duiken." "Wat is er zo grappig?" vraagt het Goudhaantje die zich stilletjes bij de jonge dieren heeft gevoegd. Het Zwijntje probeert het uit te leggen: "Omdat ik met mijn snuit de hele dag in de grond snuffel, heb ik nu een koude witte neus. Merel en Roodborst woelen niet. Dat zou namelijk echt heel raar zijn." Het Zwijntje grinnikt weer. Goudhaantje kijkt om beurten naar het jonge Edelhert, naar de andere vogels en weer naar het zwijntje. Uiteindelijk zucht Goudhaantje diep... Merel maakt van de korte stilte gebruik om weer de aandacht van alle dieren krijgen. Er heerst immers groot gevaar. "Luister even naar mij; De wereld gaat kapot zeg ik!" "Maar hoe weet je dat?" Vraagt Goudhaantje, met een lichte irritatie in zijn stemmetje, omdat hij nog steeds niet begrijpt wat er nu zo grappig was. Foto's: Andrea Sonderen
Om zijn standpunt nog duidelijker te maken ploft Merel neer op de sneeuw. "Dit dus," Merel kijkt naar de andere dieren. Het zwijntje kan gelukkig een nieuwe lachbui onderdrukken. Het jonge Edelhert vraagt voorzichtig: "De sneeuw?" Merel kijkt naar het jonge dier en zegt: "Dit! Dit witte spul kraakt en de planten, de bessen en de wormen zijn verdwenen." Op dat moment komt Sint Hubertus rustig knerpend aanlopen en vraagt: "Vinden jullie de sneeuw ook zo leuk?", terwijl hij de jonge dieren vragend aankijkt. Niet op antwoord wachtend, begint Hubertus te vertellen. "Deze witte deken noemen we sneeuw. Over een paar dagen wordt het weer warmer en dan smelt de sneeuw vanzelf. Alle planten zijn dan gewoon weer zichtbaar. Snel daarna zal het lente worden met prachtige bloemen en komen de blaadjes weer aan de bomen." "Dus de wereld gaat niet stuk?" Vraagt Merel toch nog even voor de zekerheid. Hubertus kijkt met lichte verbijstering naar Merel, maar antwoord wel rustig: "Nee hoor dit is, iets heel natuurlijks." Goudhaantje vliegt als eerste weg, snel gevolgd door de andere vogels. Het zwijntje en het jonge edelhert lopen op een drafje weg. Hubertus kijkt de jonge dieren nog lang na... Foto: Andrea Sonderen 2/14/2021 0 Reacties Pandabeer en roodkapje2/13/2021 1 Reactie Veluwse oma pinguïn heeft het koudDe meeste mensen denken dat pinguïns uitsluitend in het zuidelijk poolgebied wonen, maar dat is niet zo. Ook in Madagaskar en Zuid-Afrika hebben pinguïns een natuurlijk woongebied. Aan de rand van de Veluwe, op de Veluwezoom, is eveneens een pinguïnkolonie aanwezig, namelijk In Burgers Zoo in Arnhem. Hier wonen de uit Zuid-Afrika afkomstige Zwartvoetpinquïns, en die hebben het ijskoud! De thermometer geeft in deze februarimaand overdag temperaturen aan van min 4 en 's nachts tot wel min 10. Dat is echt te koud voor de tropische vogels, die gewend zijn aan temperaturen van gemiddeld 26 graden boven nul! Pinguïns kiezen partners voor het leven en wonen dan samen in een rotsnest, wat ze hardnekkig verdedigen tegen andere pinguïns. Dit nest is beschut en de stellen kunnen elkaar hierin lekker warm houden. Jonge pinguïns en partnerloze Pinguïns hebben geen nest en slapen alleen buiten, dat is met deze temperaturen echt te koud. De koukleumers worden hierdoor binnengehaald door hun verzorgers. Pal voor de kachel! Hieronder zijn de pinguïnverzorgers de single pinguïns aan het vangen om ze naar het warme dichte verblijf te brengen waar een kachel is. Foto's: Burgers Zoo De pinguïns gezellig bij elkaar en de warme kachel. Foto: Burgers Zoo Arnhem ![]() Oma Pinguïn heeft het koud Oma pinguïn is sinds kort weduwe. Haar partner is namelijk een paar maanden geleden overleden. Oma uit haar gemis als een echte pinguïn, met het geluid (het zgn 'extaselied') dat lijkt op een balkende ezel. Zij heeft afgelopen tijd dan ook veel gebalkt vanwege het gemis van haar partner. Vanwege de kou was oma erg stil.. Ze uitte haar verdriet dus niet meer. Zij en de andere alleenstaanden van haar soort werden naar binnengehaald door de begeleiding. Eenmaal bij de kachel lijkt oma opeens jaren jonger. Genietend van de behaaglijke warmte praat ze gezellig met alle jonkies en de andere vrijgezellen. Niet alleen haar lijf, ook haar hart lijkt op te warmen. Pinguïn Nelson heeft altijd al een oogje op Oma gehad, hij gluurt al langere tijd vanachter een paar pinguïns naar haar. Dan ineens, in de behaaglijke ruimte, verzamelt hij al zijn pinguïnmoed bij elkaar en grijpt hij zijn kans; hij schuifelt langzaamaan steeds dichter bij oma. Zij waggelt naar het zwarte plateau en hupt erop en hij, Nelson, waggelt haar snel achteraan. Want oma is erg populair bij de vrijgezelle heren. Hij hupt naast haar op het zwarte plateau. Dat oma hem niet meteen boos wegstuurt zegt al veel. Nelson begint voorzichtig aan een pinguïndans (dat is zich buigen en strekken). Alsof dit nog niet genoeg is begint hij ook een pinguïnlied te zingen, speciaal voor oma. Tot ieders verbazing en die van haarzelf lijkt oma erg gecharmeerd van Nelson te zijn. De hele kolonie kijkt naar het schouwspel van de twee pinguïns op leeftijd. Alle pinguïns weten wat dit te betekenen heeft. Oma en Nelson worden een nieuw stelletje, dat elkaar aankomende nachten lekker warm kunnen houden, ook als zij straks weer naar buiten moeten. Hieronder een groot deel van de pinguïns kolonie van Burgers Zoo uit Arnhem, constant wordt gekeken wat het fijnst is voor de dieren.. Foto: Burgers Zoo Arnhem. Dank aan Burgers Zoo Arnhem voor informatie en foto's van de pinguïn kolonie. 2/7/2021 0 Reacties De driekoppige zwaanZwanen zijn bijzondere dieren. Niet alleen vanwege hun statigheid en gedrag. Kijk maar eens wat deze driekoppige zwaan in zijn mars heeft! ![]() Lang, lang geleden, ergens hier vlakbij, overwinterden twee troepen rivaliserende zwanen: De ene groep noemde zich de zwanenzang, de andere de zwanenhals. Beide groepen hadden een eigen sloot en bijbehorend weiland. Ze leefden vredig naast elkaar, omdat er duidelijke territoriale afspraken werden nageleefd. Beide zwanentroepen zwommen wat in het het eigen aanliggende water en aten waterplantjes en al het andere wat het water te bieden had. Als het water te koud was, knabbelen ze wat op het gras. "S Avonds voor het slapen gaan vertelt opa zwanenzang in de schemering hetzelfde verhaal aan zijn troep zwanen: Over de driekoppige zwaan. Een zwaan met drie koppen en elke kop heeft een eigen gave. De middelste kop kan hoop geven, door in de neusgaten van een ander te blazen. De Linker kop kan moed geven, ook door in de neusgaten van een ander te blazen. De rechter kop kan wijsheid geven, eveneens door dezelfde handeling. Opa vertelt elke avond enthousiast hoe jonge zwanen door oog in oog te komen met deze driekoppige zwaan meer hoop, moed en wijsheid verkrijgen. Eigenschappen die alle soorten zwanen als een hoge deugd beschouwen. Op een winterse dag had één van de jonge zwanen, genaamd Bram, wel iets heel bijzonders gezien tijdens zijn ochtendlijke vliegtocht. Opgewonden kwam hij terug bij zijn eigen troep, de zwanenzang. "Kom snel, ik heb iets heel bijzonders gezien. Onze grote held, de driekoppige zwaan is hier. Vlakbij." Hij klapperde wild van opwinding met zijn vleugels. "Ik kan zelf mijn eigen ogen haast niet geloven, maar ik heb het echt gezien!" Foto's: Gert Gelmers fotografie ![]() De zwanen uit zijn troep waren niet onder de indruk van Brams woorden en opwinding. Zijn oudere broer Ralph zuchtte diep: "Nu even niet Bram, het gras is zo lekker met beestjes ertussen, laat mij maar even met rust." Bram kon dit niet uitstaan. Hij klapperde nog wilder en stampte nog harder met zijn pootjes, kwetterend en schreeuwend: "Ik heb heb dè driekoppige zwaan gezien!" Ralph kijkt nu ineens wel op, hij ziet dat zijn broertje oprecht is in wat hij gezien heeft en maakt een zacht gorgelend geluid. 'Zou het echt zo zijn'? Iedereen wil de driekoppige zwaan natuurlijk graag ontmoeten. Alle zwanen kennen de mythe van de driekoppige zwaan al eeuwen. Van velen is dit het favoriete verhaal. Deze zwaan heeft namelijk een speciale gave en het vermogen die ook nog eens te delen. ![]() De aanwezige zwanen kijken nu op. "Wat zeg je nu dan?", vraagt opa Zwaan die al wat slechter hoort. Bram herhaalt zijn woorden: "Ik heb de driekoppige zwaan gezien. Echt hij staat verderop met de zwanenhals troep in de wei." Opa zwaan begint te snateren van het lachen: "Lieve Bram, dat verhaal van de driekoppige zwaan is gewoon een mythe. Er bestaat geen zwaan met drie koppen." Alle zwanen kijken nu weemoedig naar opa. Er valt een ongemakkelijke stilte. "Wat heb je precies gezien Bram?", vraagt uiteindelijk één van de andere jonge zwanen die graag in de mythische held wil blijven geloven. "Waar heb je hem gezien?" vraagt één van de andere zwanen voordat Bram de eerste vraag kan beantwoorden. Bram kijkt hoopvol en voelt zich gezien en begrepen. Twee weilanden verderop bij een grote boerderij waar ook dieren en kinderen wonen. Foto's: Gert Gelmers fotografie ![]() Voordat Bram verder kan praten..."Op dat weiland woont de troep van zwanenhals," meldt opa koeltjes. "Wij hebben een stilzwijgende afspraak met die zwanen dat we elkaars territorium respecteren. Dus jullie mogen er niet heen vliegen", zegt opa terwijl hij de zwanen indringend aankijkt. De zwanen zijn teleurgesteld en gaan weg bij opa. Ze willen echter nog wel horen wat Bram te zeggen heeft. Hij vertelt al lopend: "Ik weet zeker dat ik het goed gezien heb. Daar stond echt de driekoppige zwaan." De zwanen lopen opgewonden met Bram mee en willen elk detail horen van wat hij gezien heeft. "Het liefs zou ik met z'n allen willen kijken en er even heen vliegen," zegt Raph die nu volledig overtuigd is van het verhaal van zijn broertje. Sophie pikt Ralph venijnig in zijn hals: "Dat mag niet, je weet wat opa heeft gezegd!" Foto's Gert Gelmers fotografie ![]() Sophie heeft nauwelijks gepikt of er klinkt een enorme plons, gespartel en hard geroep. De zwanen denken geen moment na en vliegen omhoog op weg naar de plons en de noodkreet. Eenmaal in de lucht zien ze meteen dat er bij de sloot van de troep zwanenhalsen iets aan de hand is. Aan de rand van de sloot staat een mensenjongen en hij doet zijn best om er een mensenkind levend uit te trekken. Verschillende zwanen proberen te helpen; met hun snavels trekken ze aan de jas en broek van het meisje dat bewusteloos lijkt te zijn. Met de woorden van het verbod van opa in het achterhoofd gaan ze lager vliegen. De zwanen hebben enkel aandacht voor de kinderen en vooral voor het meisje dat inmiddels bewegingsloos aan de de oever ligt. Het jongetje wat erbij is probeert haar te laten ademen door op haar borst te duwen... De zwanen kijken toe en pikken met hun snavels aan de kleding. foto's: Gert Gelmers Fotografie ![]() De jonge zwanen van de troep zwanenzangers landen ook vlakbij de jonge kinderen. De andere, normaal gesproken rivaliserende, zwanen knikken groetend. Iedereen voelt aan dat het belang van het mensenkind nu even voorop staat. Opeens komt vanaf de overkant uit een soort van mist nog een zwaan aangevlogen, of zijn het er drie? Dat kan niemand echt goed zien. De koppen van één zwaan of misschien van drie zwanen buigen over het jonge meisje heen en blazen om beurten de eigen adem in de neusgaten van het meisje. Iedereen houdt zijn adem in en wacht gespannen af. Het meisje begint te hoesten en komt overeind, spuugt water uit en lijkt in orde. De zwanenzang troep zingt een vrolijk zwanenlied. De zwanenhals troep danst sierlijk met hun mooie halzen. Waar de driekoppige zwaan is of de drie zwanen gebleven zijn? Geen idee, weet jij het? 6/3/2020 0 Reacties Het eenzame witte fietsje...![]() "Ik wil me even voorstellen. Ik ben een witte fiets, om specifieker te zijn, een witte kinderfiets. Zoals alle kinderen ben ik erg gehecht aan mijn mama. Hier op de foto sta ik naast mijn mama. Dat ben ik dus. Ik woon op het Nationaal Park De Hoge Veluwe, een prima plek om te wonen. Regelmatig ga ik samen met een mensen-kindje het park over. Heerlijk, door het bos, over de hei en de zandvlakte. Geweldig om dit plezier samen met een kindje van vlees en bloed te delen." "Elke avond word ik eigenlijk als vanzelfsprekend weer bij mijn mama teruggezet. Dit voelt goed en veilig. Dit is net zo vanzelfsprekend als dat de zwijntjes voor hun biggen zorgen en herten voor hun kalveren. Zo hebben wij fietsen ook onze eigen fietsroedel, dat vinden wij fijn. Na en dag fijn fietsen op het park, is het heerlijk om met de hele familie weer bij elkaar te staan. Natuurlijk sta ik het liefst naast mijn eigen mama." ![]() "En hier sta ik dan. Na een geweldige fietstocht op het park word ik zomaar ergens willekeurig neergezet. Zonder mijn mama! Ik moet eerlijk zeggen: dit voelt behoorlijk eenzaam. "Als witte fiets heb ik ook gewoon gevoel. Hier sta ik moederziel alleen, stiekem een fietstraantje weg te pinken." "In de wijde omtrek is geen mama-fiets te bekennen. "Ik ben een roedel-fiets. Dat is nu eenmaal mijn aard. Daar krijgen wij fietsen weer energie van en dan kunnen we ons weer opladen voor de volgende dag. Vol nieuwe avonturen." Gelukkig kwam fietsenboswachter Achmed langs en die zag me eenzaam staan. Met de lange kar werd ik door hem teruggebracht naar mijn eigen fiets-mama en kon ik rustig gaan slapen. "Maar wat een nare ervaring was dit voor mij, een gevoelig kinderfietsje." |
AuthorMijn naam is Jacqueline Postma, ik vertel graag verhalen, verhalen met een boodschap, een moraal. Archives
Februari 2021
Categories |
Veluwseverhalenverteller Jacqueline Postma ...brengt de Veluwe tot leven...