|
10/31/2022 0 Comments Koningswegen op de Veluwe De Veluwe kent een flink aantal koningswegen. Zoals de bekende brede Lanen bij Paleis het Loo in Apeldoorn. Vanuit het paleis lopen grote brede lanen naar alle kanten. De grote gele weg (op het plaatje hiernaast) van kasteel Doorwerth naar Paleis het Loo loopt dwars over nationaal park De Hoge Veluwe heen. De oude Adel vond het geriefelijk om op grote rechte wegen te reizen en liet deze Koningswegen aanleggen. De koningswegen Soms dwars door een berg of een beek heen. Het landschap werd aangepast aan de wensen van de adel. Natuurlijk verschilden de wensen geregeld. Deze aangepaste lanen worden koningswegen genoemd. Op de Veluwe zijn verschillende koningswegen of resten hiervan aanwezig, zoals bij de Carolinaberg te Rheden.. Hiernaast een schematische kaart waarop in verschillende gekleurde lijnen koningswegen aangegeven worden. Deze variatie in kleur en weergave betekent dat er verschillende type koningswegen hebben bestaan. Brede wegen van het ene paleis naar het andere of naar een stad, wegen waar paard en wagen overheen konden. Dit hoefde niet de snelste route te zijn. Een totaal ander type koningsweg zijn de dunnere jachtwegen. Deze zijn gemaakt voor snelheid. Op deze laatste kon niet gereden worden met paard en wagen, maar wel met een jachtgezelschap met paard en ruiter. In veel andere Europese landen hebben vorsten verschillende type koningswegen aangelegd. Vooral om het eigen reizen makkelijker en comfortabeler te maken. De status die dit opleverde speelde hierbij waarschijnlijk ook een rol. Deze informatie is geïnspireerd en gebaseerd op de master scriptie van: Peter Bijster. Bijster heeft onderzoek gedaan naar koningswegen. Aan de hand van onderzoek geeft hij verklaringen en uitleg over de verschillende koniningswegen met achtergrond informatie,
0 Comments
foto's: Karin Knap-Meijer Blokkades, daar hebben de mensen het steeds over. Hooglanders weten niet eens wat een blokkade is. "Wij runderen lopen gewoon overal rustig langs, of we gaan ergens rustig liggen herkauwen, of filosoferen over het leven.....zie ons dan nog maar eens weg te krijgen en waarom zouden we? Het is voor ons heel gewoon om ergens te gaan liggen of staan, zolang er niemand anders staat Als het kan, dan kan het. Zo simpel is het leven. Gelukkig botsen mensen ook niet zo snel tegen ons aan." “Oliver Tumbull, is mijn naam trouwens, ik sta hier met mijn Hooglanders-clan." Oliver kijkt even om zich heen en wijst met zijn neus een paar clanleden aan. "Wij zijn Hooglanders, wij zijn gewend om in ruig en ruim landschap te wonen, daarbij gunnen wij elkaar de rust op een (bij toeval) uitgekozen rustplek. Als een van ons ergens gaat liggen of staat te dromen, dan laten we onze kameraad met rust, dit hoort bij ons Hooglanders. Deze gewoonte zit erg diep in ons. Van generatie op generatie dragen wij het belang van rust-gunnen over op onze jonkies. Deze rust, tolerantie zouden mensen het noemen, is wel een kenmerkend iets voor Hooglanders. Wij Schotten van de Tumbull-clan wonen inmiddels op de Veluwe, Migratie of deportatie heet zoiets. Voor de duidelijkheid, niet onze keuze. Het is hier op de Veluwe prachtig hoor, maar wij blijven toch Schotten met onze eigen gebruiken. Ons gevoel van rust en rotsvast staan of liggen, dat blijft." Oliver zucht diep... "Hier begint meteen het probleem… Hier heb je fiets- en wandelpaden en heel veel mensen.. Dat is in de Schotse Hooglanden heel anders.… Schotse Hooglanden versus Veluwe: een wereld van verschil! Wij kijken trouwens wel graag naar alle mensen die langkomen, het gedrag is zo leuk om te observeren." “Mensen denken dat wij ze niet begrijpen, maar dat doen we echt wel. We zijn veel slimmer dan de meeste denken.... Wij zijn hier in een afgebakend leefgebied. ONS gebied! Velen van ons zijn hier geboren en we passen ons echt wel aan hoor, op onze Hooglander manier…. Maar de kijk op het dagelijks bestaan en gedrag kan zo verschillen." Oliver kijkt naar de mensen die niet weten hoe ze moeten omgaan met een paar heerlijk doezelende en herkauwende clanleden. Hij zucht: "Kijk nu zelf, ze zien enkel blokkades en geen oplossingen. Echte Laaglanders! Mensen vinden zichzelf zo slim, maar zijn niet in staat om te bedenken dat ze om ons heen kunnen? Het menselijk denken is hier de grootste beperking Zelfs dit realiseren de mensen zich niet." "Deze in blokkade denkende Laaglanders, lijken blind te zijn, ze denken zeer beperkt, vinden wij Schotten. De enige blokkades die er volgens ons Hooglanders zijn,: zijn die in je hoofd! Als er een maatje voor ons ligt, dan lopen wij er gewoon omheen. Zo simpel is het. Wij snappen niet waarom mensen dit niet (kunnen) toepassen op de Veluwe. Dus wij Hooglanders hebben de conclusie getrokken, namelijk:... Dat de Laaglanders vol met blokkades zitten omdat ze obstakels zien en geen oplossingen." "Om hoofdpijn van te krijgen, zoals onze jongste clanleden het zeggen."  Foto: Karin knap-Meijer
10/29/2022 1 Comment De bosnimfen van het Kroondomeinfoto's: Otto Jelsma Op verschillende plekken op de Veluwe wonen bosnimfen. Veel mensen hebben er wel van gehoord, en een enkeling heeft er wel eens een gezien. Het gros van de mensheid heeft ze nog nooit gezien en twijfelt aan hun bestaan. Overdag houden deze vriendelijke, verlegen nimfen zich schuil, maar in de schemering van de dageraad en in het avondrood komen zij uit de vele beschutte plekken tevoorschijn.
Op het Veluwse Kroondomein leeft een aantal nimfen. Zij wonen er al honderden jaren en misschien zelfs langer, zelfs zolang als bos bestaat. Nimfen hebben namelijk het eeuwig leven en zijn gebonden en gehecht aan een bepaalde plek. Deze bosnimfen hebben als taak in de behoefte van de natuur te voorzien. In hun vrije tijd bij het ontwaken, of na een lange dag gaan ze zingen en dansen tussen de bomen, op het veld of in de vennetjes, omringt door mistige slierten, om maar zo onherkenbaar mogelijk te zijn. Van nature zijn nimfen nogal terughoudend naar mensen toe. Bosnimf Hedwig: "Wij nimfen hebben dezelfde hartslag als de natuur waarin we leven. Als het slecht gaat met de Flora en Fauna van het Kroondomein waar wij dus leven, dan gaat het ook slecht met ons hart en onze ziel. Wij zijn met ons hele wezen verbonden aan deze plek. " Het Kroondomein is het grootste aaneengesloten landgoed van Nederland en de bosnimfen gedijen er goed, alhoewel Hedwig wel wat veranderingen heeft gemerkt de afgelopen decennia: "Het is onze taak om aan de wensen van de natuur om ons heen te voldoen, zodat de balans bewaart blijft en het Kroondomein op een natuurlijke manier kan blijven floreren. Ieder van ons doet dat op haar manier, de een zorgt voor bomen, de ander voor het water, weer anderen voor de dieren en ook voor de lucht zorgen wij goed. Wij zien vooral dat het drukker is geworden in de bossen, dat de lucht minder zuurstof bevat de laatste jaren, en dat er steeds meer paden worden gemaakt en de bezoekers die hier komen lijken zelf steeds meer geluid te maken. Wij nimfen houden enorm van de geluiden van de natuur. Mensen noemen dit geloof ik het geluid van de stilte. Deze uitdrukking snappen wij niet, de mooiste concerten spelen zich heel vanzelfsprekend af in het Domein, dag en nacht, klinken de prachtigste melodieën. Ga maar eens stilstaan en luisteren, sluit je ogen, èn raak in verrukking..." Een paar speels giechelende nimfen zwieren langs ons heen, terwijl ze een soort stofje lijken uit te strooien tussen de bomen... Hedwig: "Om nog even terug te komen op onze harmonie met de natuur hier op het Kroondomein. Wij geven de aarde en alle Flora en Fauna energie zodat ze goed kunnen leven en als we zien dat het goed gaat krijgen we genoeg energie terug om ons werk goed te blijven doen. Als ons werk niet genoeg oplevert voor de natuur en deze de balans niet kan herstellen, dan raken ook wij uit balans en is het een neerwaarts spiraal op het Domein. Dan worden wij allen in ons bestaan bedreigd, mens, natuur èn nimf." 10/27/2022 0 Comments Word nooit het haasje!Foto: Karin Knap-Meijer  Woeste Willy was een echte haas met hele lange poten. Bij leven al een legende: De snelste van allemaal. Een gemiddelde haas kan wel 72 Km per uur rennen, en Woeste Willy is, volgens eigen zeggen, nog veel sneller, Al zegt hij helaas nooit precies hoeveel.
"Jullie hebben vast van mij gehoord, dat kan bijna niet anders: Ik ben wereldberoemd in de hazenwereld en ver daarbuiten. Hoe ik trouwens aan die naam kom? Daar zijn de meningen over verdeeld. Eén ding is zeker: tijdens mijn leven op aarde was ik de snelste van allemaal en enorm populair. Niet in het minst bij de dames. Hier heb ik natuurlijk van genoten en dat heeft veel snelle nakomelingen opgeleverd." "Maar wat echt belangrijk in het leven is: naastenliefde," aldus de Woeste Haas. "Om maar meteen met de deur in huis te vallen: In onze Hazenwereld kan dat een kwestie van leven of dood betekenen. Hier komt ook de volgende uitdrukking vandaan: "Het haasje zijn." "Een uiting van Naastenliefde is bij ons Hazen vaak het afleiden van een jager. Dat doe je gewoon, zodat de zwakkere of langzamere soortgenoot er als een haas vandoor kan gaan. En behulpzame snelheidsduivels als ik, moeten dan rennen voor hun leven... om niet het haasje te zijn. Zo ging het ook op die mistige zondagse herfstochtend... Ik wilde mijn lieve zusje redden....Ik werd het haasje..." "Wij hazen en vooral de snellere van ons worden wel eens overmoedig en denken dat ze nog sneller zijn dan in werkelijkheid het geval is. Bij ons is tempo en snelheid alles. Maar in de overmoed-stand zijn wij nog weleens het haasje. Dan is de jager toch sneller dan dat wij denken." Vanuit de Hazenhemel wil ik, Woeste Willy, toch advies geven: "Zorg dat je nooit het haasje wordt." "Word niet overmoedig, maar behoud je naastenliefde!" 10/23/2022 0 Comments Woningnood ook bij kaboutersfoto: Paul Klein Kabouter Spillebeen heeft de naam om bovenop zijn huis heen en weer te wiebelen. Dit is natuurlijk zoals de meeste verhalen over kabouters een misvatting. Op dit moment hebben de kabouters net als de mensen woningnood! Niet omdat er meer kabouters zijn, maar omdat er minder bewoonbare paddenstoelen zijn. Dit voorjaar waren er zeer weinig paddenstoelen en giftige zijn natuurlijk onbewoonbaar. Daarnaast blijft de vliegenzwam het ideaal voor de gemiddelde kabouter. Gelukkig gaan de mensen nu zelfs het aantal vliegenzwammen in de gaten houden. Het precieze aantal is echter nog een raadsel. Kabouter Wouter (378 jaar jong) vertelt er graag over: "Wij kabouters hebben op dit moment echt een groot probleem. Er zijn niet genoeg paddenstoelen om ons allemaal te huisvesten. Eerlijk gezegd kunnen wij het zelf ook niet zo goed geloven! NIET GENOEG PADDENSTOELEN? Wouter de kabouter krabt even aan zijn lange baard. "Van generatie op generatie zijn wij gewend dat onze woonruimte door Moeder Natuur wordt verzorgd. Moeder Aarde zorgt voor ons en wij kabouters zorgen graag voor haar. Dit liefdevol zorgen zit in ons kabouterbloed, het is ook onze levensmissie: de zorg voor Moeder Natuur! Dat weet iedereen. Waar de fabeltjes vandaan komen dat wij de afwas zouden doen voor mensen, is onbetwistbaar onzin. De mensenspullen zijn toch veel te groot voor ons. Sowieso kunnen de mensen nog wel een cursusje opruimen gebruiken... daar zijn wij kabouters dan wel weer druk mee. Achtergelaten troep in het bos opruimen. Wij kabouters zijn om meerdere redenen niet zo dol op mensen, daarom verstoppen wij ons ook meestal." Wouter kijkt even om zich heen of hij een stuk mensentroep kan aanwijzen, maar ziet zo snel niet iets... "Maar even terug naar de kern van mijn verhaal," gaat kabouter Wouter weer verder: "Moeder Aarde verandert, daar kunnen we niet omheen. Hier op de Veluwe wordt het steeds zuurder bijvoorbeeld. Wij zien het aan alle andere bosbewoners en de natuur. Moeder Aarde heeft wel vaker veranderingen doorgemaakt, dat is op zich niet zo erg: Zolang zij zich maar kan blijft herstellen en alle levende wezens zich op tijd aan de veranderingen kunnen aanpassen om te overleven." Wouter kijkt nu heel bedroefd en praat verder: "Wat veel mensen niet weten is dat onze kinderen gemiddeld zo'n 275 (mens-)jaren* bij ons wonen voordat ze volwassen zijn en op zichzelf kunnen wonen. Deze lange tijd om tot wasdom te komen maakt ons kabouters erg kwetsbaar. Ik maak me ernstig zorgen of wij kabouters het redden om ons op tijd aan te passen aan alle veranderingen in de natuur." * Dit volgens kabouter kenner Rien Poortvliet foto: Paul Klein  10/9/2022 2 Comments Wie wordt de leid-Hinde? Foto: Paul Klein  Als de bokken aan het Burlen zijn, trekken zij enorm de aandacht. Het gaat er dan om de meeste vrouwtjes in hun roedel te krijgen. Bij de Hindes, de vrouwtjes, is er in dezelfde tijd ook flink wat roering. Ook tijdens Burlen en de onoverkomelijke kopstoten van de mannen, strijden de vrouwtjes onderling om hun positie.
De grote vraag is eigenlijk bij de Hindes: wie gaat de roedel echt leiden? Dat is altijd een Hinde, een vrouwtje dus, en niet een mannetje. De mannen hebben de reputatie... Maar ach dat is bij meerdere diersoorten het geval... Wie is de echte Leider? Zie hier Heidi en Hanna met de voorpoten tegen elkaar "boxen". Heidi: "Ik ben al jaren de leid-Hinde in mijn roedel, maakt niet uit welk edelhert mijn hart gestolen heeft. Ik heb de kwaliteiten om de roedel te beschermen en om mijn ervaring over te dragen, dus is het logisch dat ik de leid-Hinde word." De meeste Hindes staan erbij en kijken wat in het rond. Hanna blaft wat afkeurend: "Niet iedereen heeft ambitie of gevoel voor status, òf zij missen gewoon de kwaliteiten.. Ik heb veel ambitie en ben al jaren een leid-Hinde in mijn roedel. Net als mijn moeder overigens. Een kwestie van de juiste genen, afkomst dus". Hanna kijkt even de roedel rond om er zeker van te zijn dat iedereen haar heeft gehoord. Ze gaat met een hooghartige stem verder: "Ik wil trouwens ook enkel het beste mannetje, ik moet er niet aan denken een zwak nageslacht voort te brengen. Dat kost me te veel energie" Heidi irriteert zich kapot aan haar roedelgenoot. Zij schraapt haar keel en steekt van wal... "Jij met je afkomst en genen, daar probeert jouw soort al generaties lang priviléges mee op te eisen. Zo walgelijk! Het heeft niets met afkomst te maken, maar meer met wat je kwaliteiten zijn en hoe je jouw roedel kunt dienen en beschermen, Je moet er simpelweg voor zorgen dat ieder van ons zichzelf kan zijn en het beste uit zichzelf kan halen." Hanna weet niet meer wat ze moet zeggen en komt omhoog. "We vechten ervoor!", roept ze plotseling uitdagend. Ook Heidi komt omhoog en deelt een paar rake klappen uit. Beide dieren komen weer op de grond. Heidi zucht: "Ik word hier moe van. Zelfs jij weet dat ik de beste kandidaat ben voor de functie van leid-Hinde. Waarom doe je zo moeilijk?" Niemand zegt wat en iedereen graast weer gewoon door.. Hanna beeldt zich in enkel de beste grassprietjes op te eten. Een paar jonge Hindes hadden het schouwspel gadegeslagen en gaan nu ook op hun achterpoten staan, meppend naar de tegenstander. Na een paar pogingen en zere poten, stoppen ze ermee. Eentje roept: "Kom we gaan tikkertje spelen dat is veel leuker!" Eèn hinde duwt haar snuit tegen een vriendin, de dieren rennen vervolgens achter elkaar aan. Heidi kijkt naar de jonkies en zegt tegen Hanna: "Ieder heeft kwaliteiten, de een kan hard rennen, de ander kan goed horen, en sommigen kunnen goed luisteren. Dat laatste is een eigenschap die goede leiders hebben. Wees blij met het talent dat je zelf hebt gekregen, probeer het zo te gebruiken dat de hele groep er iets aan heeft. Zo ben je als groep sterker." Terwijl ze met haar tong over haar zere poot likt, praat ze verder: "Goed leiderschap gaat ook niet over het ego of over eigenbelang, maar over de groep dienen en anderen in hun kracht zetten! Alleen echte leiders snappen dit". 10/6/2022 2 Comments Klaar mee!! foto: Karin Knap-Meijer  "Zal ik jullie wat vertellen: Ik ben er echt klaar mee. Mijn vrienden vinden mij een softie: Softe Koos. Dit doet me ook echt pijn. Niet in mijn hoofd of gewei, maar in mijn hart."
"Het zit namelijk zo: Als de zomer eindigt, verandert echt alles. De temperatuur, de natuur, maar ook onze onderlinge band. We zijn altijd dikke maatjes onder elkaar, behalve tijdens de Bronst. Wij mannen krijgen allemaal door de hormonen de kolder in ons kop." "De vrede en kameraadschap die er altijd is, is dan verdwenen. Van een vredelievende gemeenschap veranderen wij echt in wilde dieren. Als idioten proberen we elkaar te imponeren, en de Hindes zijn niet eens onder de indruk van ons Macho-gedrag. We blijven vechten tot we weten wie de sterkste is Vaak tot bloedens toe en soms moet een enkeling het met de dood bekopen, zoals de meest bekende van ons, Hubertus, vorig jaar september. "Ik Koos ben nogal beschouwend ingesteld. Ik observeer vooral en ga ook graag het gesprek aan. Ik ben voorstander van liefdevolle en respectvolle omgang met elkaar. De Hindes vinden dit geweldig, en Ik ben dan ook erg populair bij de dames, Mijn maatjes snappen dit niet en denken dat ze met stoer doen veel bereiken. De Hindes daarentegen kunnen een goed gesprek enorm waarderen. Vechten is niet nodig! Laat Hindes maar gewoon kiezen wie ze leuk vinden, dan kan de broederschap tussen de mannen de hele tijd blijven bestaan!" "Mijn broeders hebben me uitgelachen toen ik dit voorstelde en hebben me het bos ingestuurd. Je bent geen echte man, softe Koos, werd me nageroepen." Koos zucht diep.... "Ik word hier echt moe van als ik bij zulke mannen in de buurt ben." Koos gaat nog even verder: "Nu heb ik trouwens begrepen dat de mensen het ook erg moeilijk vinden om de vrede te bewaren en respectvol en liefdevol met elkaar om te gaan. Ik snap het echt niet", zegt Koos met een verdrietige kop. "Iedereen houdt van liefdevolle en respectvolle omgang, waarom doen we dit dan niet. Het maakt iedereen zoveel blijer!" |
AuthorMijn naam is Jacqueline Postma, ik vertel graag verhalen, verhalen met een boodschap, een moraal. Archives
January 2023
Categories |
RSS Feed