Blog van de Veluwse verhalenverteller |
sage, legende, sprookjes, verhalen, Veluwe
Foto: Paul klein Bij de edelherten op de Veluwe is het verhaal van de heilige Hubertus erg populair. Van jongs af aan wordt dit beroemde verhaal al door de oudsten herten aan de kalfjes (= jonkies) verteld. Dit verhaal leeft zo sterk dat elke roedel in de zomer onrustig wordt, mede door de belofte dat er wederom een nieuwe Hubertus op de Veluwe geboren zal worden. Op tienjarige leeftijd zal deze beloofde heilige zich openbaren.
Huibert heeft alle tienjarige Edelherten bij elkaar geroepen bij de grote oude eik midden op de Veluwe. Huibert is een tienjarig Edelhert dat al van jongs af aan hoopt zelf het uitverkorene hert te worden. Aan zijn naam zal het in ieder geval niet liggen. Huibert wil door middel van een aantal krachtmetingen kijken of er één hert bij zit dat net iets meer heeft, iets bijzonderder is dan alle andere tienjarige herten. Zijn oproep heeft duidelijk veel herten bereikt en velen zijn dan ook gekomen. Een ieder in de hoop de uitverkorene te zijn.. Huibert kijkt vol trots naar de opkomst, "Zouden ze werkelijk allemaal tien zijn?" vraagt hij zich hardop af. Een ouder Edelhert dat net achter hem staat antwoordt meteen: "Dat maakt ook eigenlijk niet zoveel uit, want wie zegt dat tien jaar werkelijk de leeftijd is waarop een nieuwe Hubertus zich openbaart?" Huibert kijkt hem met trillende lip aan: "Hoe kunnen we dan te weten komen wie de uitverkorenen onder ons zal zijn?" Het oude Edelhert kijkt hem rustig aan: en antwoordt: "Dat weten we niet. En ik vraag me al de hele tijd af hoe jij denkt uit deze bijeenkomst de nieuwe Hubertus te kunnen halen?" Het oude hert wacht niet op antwoord, maar gaat door: "Onthoud goed, de nieuwe Hubertus kan ook heel goed een andere naam hebben! De naam zegt eigenlijk niets." "Veel moederherten hopen dat hun zoon de nieuwe uitverkorene zal zijn, Vandaar dat deze naam zo populair is bij de Hindes." Hubertus laat zijn kop hangen: "Maar ik wil zo graag weten of één van ons het lang verwachte hert zal zijn.." Het oude hert knikt: "Dat snap ik, maar sommige dingen kun je als levend hert niet afdwingen. Het uitverkoren hert zal zichzelf tonen als het nodig is. Waarschijnlijk door een heldhaftige daad, en ik denk zeker niet door een krachtmeting." Het oude hert kijkt naar de zwaar teleurgestelde Huibert. "Maar nog een opmerking: Er staat nergens in de oude verhalen dat de uitverkorene een mannelijk hert moet zijn. Iedereen neemt dat aan als een vanzelfsprekendheid, maar dat is nergens op gebaseerd. Misschien is de nieuwe Hubertus wel een vrouwelijk hert. Maar dat maakt voor vandaag allemaal; nog niet uit. Voer je plan van beproevingen maar uit, dat is altijd goed voor onze broederschap." Huibert kan zijn teleurstelling niet goed verbergen. De woorden van zijn oudere broeder komen hard aan. Hij had er zo'n zin in en nu lijkt de door hem georganiseerde krachtmeting compleet zinloos. "Zal ik iedereen, dan maar weer wegsturen?" vraagt hij met zachte stem. "Nee absoluut niet", antwoordt het oude hert: "Dit is een vriendelijke manier om elkaar te zien en te spreken. Zo kan ieder zijn concurrentie tijdens de bronst alvast een beetje inschatten. Maar zeg dit maar niet verder hoor, en zeker niet dat van de mogelijk vrouwelijke uitverkorene, want het haalt misschien op dit moment de motivatie bij onze broeders naar beneden." verhalen vanuit het hart over de Veluwe
3 Comments
|
AuthorMijn naam is Jacqueline Postma, ik vertel graag verhalen, verhalen met een boodschap, een moraal. Archives
September 2023
Categories |
Veluwseverhalenverteller Jacqueline Postma ...brengt de Veluwe tot leven...