Verstoppen of Open kaart

foto's: Herman van Alfen

De kudde wilde paarden bij Planken Wambuis staat rustig te grazen. Een van de paarden, Goethe,  doet een voorstel: "Zullen we verstoppertje gaan spelen?" Goethe is de leider van de kudde, en hij voelt aan zijn water dat er iets speelt, maar hij kan zijn hoef er niet op leggen.

De andere paarden kijken hem vragend aan. Eén van de andere paarden, merrie Vosje, reageert enthousiast: "Oke, maar dan mag jij zoeken en moet je eerst tot honderd tellen." De paarden, vinden dit een goed voorstel en gaan zich verstoppen. Goethe telt braaf tot honderd met zijn ogen dicht. Na lange tijd kijkt hij om zich heen en ziet de andere paarden niet. Hij staat stil en luistert en hoort een geknabbel en gesmikkel. Hij loopt rustig in de richting van het geluid en ziet Vosje staan knabbelen aan wat verdwaalde graansprieten. Vosje kijkt met een betrapte, verbaasde blik. Beide paarden moeten lachen. Goethe: "Je maakt het mij wel erg makkelijk op deze manier, Vosje. Kom gaan we samen verder zoeken naar de anderen. Ik ben trouwens wel blij dat ik jou als eerste aantref, ik wilde jou nog even spreken over een aantal zaken." Goethe kijkt even naar vosje, peilend hoe deze opmerking binnenkomt. Ze schudt een beetje met de schouders en heeft een vragende blik, wachtend op de werkelijke vraag. "Hoe vind jij dat Belle zich tegenwoordig gedraagt? vraagt Goethe vervolgens. Hij blijft even stilstaan en doet alsof hij eet, maar probeert gewoon zijn paardenvriendin te lezen.

Vosje loopt mijmerend door, totdat ze door heeft dat ze niet gevolgd wordt en loopt uiteindelijk  een stukje terug: "Om heel eerlijk te zijn: Belle trekt al jouw beslissingen in twijfel, ze vindt dat je niet democratisch overlegt. Zij heeft hele andere ideeën over waar we  zouden moeten gaan grazen en slapen en waar we veilig zijn."

foto's: Herman van Alfen

Goethe luistert aandachtig. Vosje gaat verder: "Realiseer jij je wel dat de beslissingen die jij neemt allemaal consequenties  hebben, ook als het een slechte beslissing is?" Goethe schaaft even met zijn hoef over de bosgrond en vraagt vervolgens: "Vind jij dat ik slechte beslissingen neem?" Vosje zucht: "Ik vind dat er meer overlegd moet worden en dat wij ook onze goedkeuring moeten geven bij een belangrijke beslissing." Goethe knikt, hij snapt de boodschap en laat deze bezinken. Goethe: "Maar nog even over Belle, zij wil alles altijd tot op de bodem uitzoeken, ik word echt nerveus van haar. Ik ben bang dat ik er zelfs nachtmerries van krijg. Ik heb het gevoel dat ze constant mijn gezag ondermijnt."

Vosje briest even heel heftig en zegt vervolgens op felle toon: "ik ben jouw gezeur eigenlijk helemaal beu Goethe! Weet je, jij wilde de leiding hebben, zorg dat wij jou als leidinggevende zien èn accepteren. Wij willen graag gehoord en gezien worden, dus vraag naar onze mening! Praat met Belle, het is echt een hele slimme meid! Ze heeft vaak goede ideeën. Een goed leider weet ook de kwaliteiten van anderen te waarderen, en die heeft Belle zeker! Kijk, ze komt er net aanlopen...." Vol flair roept Vosje: "Hey Belle, leuk je te zien, Goethe wil graag met je praten over belangrijke paardenbeslissingen." Goethe verstart even van deze vrijpostige houding van zijn paardenvriendin, maar weet zich snel te hervatten en zegt: "Belle dat klopt, ik wil graag jouw mening over een aantal belangrijke aangelegenheden horen." Belle glimt van trots en gaat meteen rechtop lopen.  Vol verbazing en eer loopt ze richting Goethe. Samen gaan deze beide paarden onder de bomen staan. Ze praten uren....

Foto: Herman van Alfen

Verderop staat Vosje te grazen en roept na lange tijd opeens: "We waren toch verstoppertje aan het spelen?" Goethe grinnikt en kijkt vol vertedering naar Vosje en antwoordt "Vanaf nu spelen we geen verstoppertje meer, maar open kaart." Vosje kijkt vragend terug en gaat bij de andere paarden staan en zegt met slaperige stem: "Nu eerst slapen, morgen weer spelen." De kudde valt met een groot gevoel van verbondenheid in slaap.