IJslanders, snappen de rennende mens

“ik ben Perla, de IJslander. Wij IJslanders komen oorspronkelijk uit IJsland (gek hè?) en zijn gewend aan ruimte en het wonen in de wilde vrije natuur waar nauwelijks mensen zijn. Hier op de Veluwe is het anders, echt waar! Wij delen hier onze ruimte met de mens. Zo komen wij echt voor mysteries te staan..."

Met haar hoofd wijst Perla naar een geparkeerde fiets. "We proberen enkel een verklaring voor onbegrijpelijke zaken te zoeken, wij IJslanders zijn namelijk ontzettend nieuwsgierig en proberen de wereld om ons heen te begrijpen." Perla kijkt even of ze wel wordt begrepen en vervolgt haar uitleg: "Het begrijpen van de wereld om ons heen geeft ons rust en een veilig gevoel. Onze logica is in ieder geval drastisch anders dan dat van de mens. Wij denken anders en hebben andere behoeftes." Perla schud haar witte manen even lekker door elkaar.

foto: Karin Knap-Meijer

Björk schraapt zijn hoef over de bosgrond en vertelt vol verwarring verder: "Vervolgens gaan mensen ook op de zachte bospaden lopen en fietsen. Maar een klein gedeelte maakt werkelijk gebruik van de stenen paden. Wij IJslanders snappen het echt niet. Misschien dat de paarden die hier al van generatie op generatie wonen het beter begrijpen, het kan natuurlijk ook simpelweg een cultuurverschil zijn. Op IJsland hebben we deze stenen niet in onze natuurgebieden. Wij vinden de mens hier op de Veluwe een mysterieus wezen." Björk kijkt er vragend bij, alsof hij een uitleg verwacht.

Perla staat naast een fiets en wil haar verbazing uiten. Om de aandacht te trekken schaaft ze haar hoef over de grond. "Dat mensen op deze gekke dingen kunnen zitten die jullie fietsen noemen?" Ze grinnikt hinnikend... "Waarom gaan mensen überhaupt op die gekke dingen zitten, wat is het doel?" Ze wacht niet op antwoord, maar praat door: “Na een stukje fietsen zetten of gooien mensen de tweewielers ergens neer en gaan verder lopen." Perla schudt uit verwarring nogmaals met haar manen. "Vanuit onze paardenblik kun je beter meteen gaan lopen, of een lekker stukje rennen. Dat er soms mensen in het bos rennen snappen we heel erg goed, wij vinden dat ook heel fijn om te doen. Dat stuk van de mens snappen we wél!

        "Dat mensen rennen, dan snappen wij IJslanders heel goed"

Foto's: Karin Knap-Meijer

Björk verteld: "Wij paarden zijn kuddedieren dus rennen we eigenlijk altijd samen. Het kuddegedrag van de mens is ons nog niet volledig duidelijk. Ze rennen graag in groepjes, maar soms zie je er ook ééntje alleen en die maakt best een gelukkige indruk."

Perla: "Nu we toch even alles op tafel leggen. Die paaltjes, zomaar opeens op de meest gekke plekken en altijd naast een stenen pad, die gebruiken wij om lekker aan te krabben. Maar wat doen mensen: die gaan erbij stil staan en kijken vaak vol bewondering naar die paal en wijzen vervolgens allerlei richtingen op." Björk krabt zich even lekker aan een paal. "Waarom staan er overal van die gekke paaltjes met plaatjes? Mensen gebruiken die niet om te krabben...”

Björk zucht: "Ik ga een lekker stukje rennen, het is genoeg." Perla kijkt nog even vol verbazing naar de door mensen ingerichte wereld en gaat samen met haar zus grazen. Perla: "Gezellig met mijn zus! Maar toch wil ik even melden dat wij IJslanders de wereld echt anders zouden inrichten. Duidelijker."

foto: Karin Knap-Meijer