De vennetjes in Wekerom

Een sage over het Wekeromse zand en het          ontstaan van de vijf vennetjes...

Een paar honderd jaar geleden woonden er in Wekerom een groot aantal boeren. Eén van die boeren had zeven dochters; zijn vrouw was inmiddels overleden. Ze waren arm en om eerlijk te zijn ook niet echt slim. De vader was een harde, liefdeloze man. Zijn dochters hadden genoeg te eten en een dak boven hun hoofd, maar liefde kregen ze niet. Ze kregen wel slaag en werden geregeld uitgescholden. De boer en de zeven dochters werden door de overige dorpsbewoners vermeden. Toen de oudste dochters de huwbare leeftijd bereikte, kwam er niemand om hun hand vragen. Zo werden ze ouder en, volgens de dorpsbewoners, ook minder aantrekkelijk.

Op een koude winteravond klopte er een koopman aan om te vragen of hij de nacht mocht doorbrengen bij de boer. De boer die zijn volle koopmanskraam zag, bood hem meteen onderdak aan. De jongste dochter keek nieuwsgierig naar de kraam en wilde een laatje ervan opentrekken, om te kijken wat erin zat.
De vriendelijke koopman gaf alle zeven dochters een klein geschenk en de boer gaf hij een geldstuk vanwege zijn gastvrijheid. De boer was gecharmeerd van zijn vrijgevigheid en rook meer rijkdom.
Voor het slapen gaan benadrukte de koopman dat niemand het bovenste laatje mocht openmaken, want dat bracht ongeluk. De dochters en de vader vielen in een diepe slaap. Bij het kraaien van de haan werd iedereen wakker en zag de koopman meteen dat het bovenste laatje geopend was en dat de inhoud verdwenen was.

De koopman zei voordat hij vertrok: "De verdwenen inhoud zal de onrechtmatige eigenaar ongeluk en verdriet brengen èn ... uiteindelijk zal deze sterven." Het ontvreemde was namelijk een gouden hart dat de dief koud en gevoelloos maakt. Binnen een paar dagen stierf de jongste dochter. De hebberige vader die een gouden hart verwachtte aan te treffen, sneed haar borstkas open, maar vond geen gouden hart. De boer heeft zijn jongste dochter op het Wekeromse zand begraven, daar waar spontaan na het ritueel een ven ontstond... De boer schonk er geen aandacht aan, maar hij bleef zich onrustig voelen en was nog steeds vol hebzucht.

De twee oudste dochters wilden vluchten, omdat ze hun vader niet meer vertrouwden. Hij had een nog koudere blik in zijn ogen dan voorheen. De oudste wilde er samen met de overige vier zusters vandoor gaan. Weg van hun vader, weg van het geweld, naar een veilige plek.
De vier jongste dochters wilden echter niet mee, ze bleven liever thuis bij hun vader. De oudste dochters die zich erg verantwoordelijk voelden, probeerden hun zusters nog te overtuigen. Maar zonder succes. De oudsten vertrokken 's nachts. Diezelfde nacht heeft de vader zijn overige vier dochters vermoord om te kijken of zìj een gouden hart hadden. Bij geen van de dochters bleek dit het geval. De vader heeft ook de vier dochters verspreid over het Wekeromse zand begraven. Zodra de overleden dochter was begraven ontstond ook op die plek, plotsklaps een ven.
Daarom zijn er nog steeds vijf vennetjes op en rond de huidige Wekeromse zandverstuiving. Van de vader is overigens nooit meer iets gehoord.

De gevluchte dochters hoorden dit vreselijke nieuws van een marktkoopman . Hij gaf de zusters een pakketje. "Maak dit thuis pas open. En leef eerlijk en liefdevol, zowel voor de natuur als voor je huiselijke omgeving. Dan zal dit pakketje jullie geluk brengen. Jullie vader is inmiddels gestorven en verdwenen. Het huis is leeg en het is vanaf nu van jullie. Dit pakketje zal jullie geluk brengen, omdat jullie het rechtmatig hebben gekregen."

---

 
  De zusters gingen terug naar huis en leefden
  eerlijk en liefdevol. Zo hielpen ze bijvoorbeeld
  mensen en dieren in nood. De zusters werden
  alom gerespecteerd en gewaardeerd en
  leefden, ondanks de gekwelde zielen, een
  gelukkig leven.

---

de 5 vennetjes rond het Wekeromse zand



Hieronder afbeeldingen gemaakt op het Wekeromse zand.