Boek-kwijt of boekweit

Foto's: Karin Knap-Meijer

"Heerlijk hier tussen de hoge bloemetjes. Ze ruiken zò lekker. Een maatje van mij moet er de hele tijd van niezen, maar daar heb ik gelukkig geen last van. Ik geniet van de geur en het ziet er ook nog eens beeldschoon uit. Malcolm is mijn naam trouwens, ik ben een Hooglander zoals je ziet."
Zoekend tuurt hij over het veld. "Weet je, mijn moeder is haar boek-kwijt, ze heeft het er de hele tijd over, en dat ze daar juist zoveel van houdt." Malcolm neemt een hapje van de plantjes en ziet opeens de Reegeit lopen. "Ree-tje heb jij een boek gezien? Mijn moeder is haar boek-kwijt." Het Ree-tje grinnikt. "Welk boek is ze kwijt, kan je moeder lezen dan?" Vragend kijkt het Ree-tje naar Malcolm. Malcolm op zijn beurt weet niet goed hoe hij moet reageren. Roerloos blijft hij even staan. Is ze nu oprecht geïnteresseerd en bereid te helpen of maakt ze ons beide belachelijk? Ree-tjes zijn toch een ander slag.

---

Langzaam lopen de dieren naar elkaar toe. "Wat ruikt het lekker hé?" vraagt Malcolm, terwijl hij naar het naderende Hert kijkt. Wat is ze mooi, denkt hij stilletjes in zichzelf. Veel ranker gebouwd dan ons Schotse Hooglanders. Maar wij zijn weer veel stevig en robuster. Op een meter afstand van elkaar blijven beide dieren stilstaan, elkaar onderzoekend aankijkend.
Het Ree-tje doorbreekt de stilte. "Weet je hoe deze plantjes, met het verrukkelijke aroma heten?" Nee, schut Malcolm zich schamend omdat hij het niet weet. "Deze bloemen heten Boekweit, meldt ze uit de hoogte, met haar kopje triomfantelijk in de lucht. "Boekweit," herhaalt ze nog een keer, de Hooglander aankijkend en zonder op een serieuze reactie te wachten. "Boekweit lijkt op Boek-kwijt. Weet je zeker dat je moeder het niet over deze plantjes heeft gehad??
Malcolm laat zijn kop hangen... "Weet je zeker dat je moeder Überhaupt kan lezen? Bij ons Reeën staan jullie namelijk bekend als ongeletterd, dus dat jullie niet kunnen lezen." Malcolm voelt zich ineens heel klein, veel kleiner dan de Ree met de grote mond. "Dat is een vooroordeel. Wij hebben verschillende Hooglanders die kunnen lezen in onze kudde, mijn moeder kan dat ook!" Malcolm heeft opeens buikpijn en wil gewoon naar zijn moeder toe. "Nou, ik ga weer hoor doei!"
Binnen een paar hupsen is het Ree-tje verdwenen. Malcolm kan even niet meer van de Boekweit genieten en sjokt terug naar zijn moeder. "Mammmm...roept Malcolm van een afstandje. Zijn moeder kijkt vrolijk op en reageert: "Malcolm fijn dat we de Boekweit hebben gevonden hé!" Als Malcolm bij zijn moeder is aangekomen, gaat hij dicht tegen haar aan staan. "Mam zijn alle Ree-tjes onaardig en pesterig?" "Nee natuurlijk niet!" zegt zijn moeder. "Dat denken is een vooroordeel naar een hele groep, dat is niet aardig, Elke Ree en elke Hooglander is anders." Malcolm knikt en is allang vergeten dat het boek kwijt was.

---