Als ik kon toveren....

Foto's: Dorien Janssens

"Als ik kon toveren..." zegt heksje Lenthel iedere keer als ze  zwierig haar stafje beweegt. Ze oefent wat af. Vooral diep in het bos, met soms een paar mensen in de buurt, maar meestal zonder. Ze voelt zich vooral daar helemaal in haar element.

"Als ik kon toveren...", zegt Lenthel nog een keer heel ernstig. Ze kijkt even op: "Ik twijfel daarbij altijd tussen een eenhoorn en een glimlach op de gezichten van de mensen. Mijn moeder zegt dat glimlachen hard nodig zijn, dus dat doe ik dan maar als eerste. Mijn opdracht als heks is namelijk vreugde en liefde brengen. Iedere heks heeft een eigen roeping.... En na de glimlach ga ik echt een eenhoorn toveren hoor! Bezems zijn zo doorsnee als wat geworden, zeker sinds Harry Potter."

"Als ik kon toveren: Dan toverde ik meer vreugde en liefde"

"Ik ben nog maar een kinderheks, dus ik snap nog niet alle grote mensendingen, zoals waarom mensen vaak zo lelijk tegen elkaar doen. Dit maakt mij zo verdrietig."

Ze zwaait nog een paar keer met haar toverstaf: Lenthel: "Ga je mee glimlachen toveren? Hier heb ik wel mijn heksenketel voor nodig." Met een enorme glimlach rent ze naar haar ketel en gebaart uitnodigend. "Het belangrijkste in het leven is de vreugde en liefde die je uitstraalt naar de medemens!" Lenthel weet niet hoe wijs ze eigenlijk al is.

---

Heksje Lenthel heeft duidelijk plezier in wat ze doet. Heel handig giet ze een aantal scheutjes over uit geheimzinnige flesjes in de ketel en roert met haar toverstaf. En mompelt op heimelijke toon, de volgende spreuk: 

  "Pli pla plats
  Kli kla giechel klats
  Bli bla blij
  Weer een Glimlach erbij"

Terwijl ze deze woorden uitspreekt, begint ze zelf van top tot teen te stralen. Ze kijkt op en zegt: "Het voelt zo goed om vreugde bij de mensen te brengen. Ik krijg daar echt een warm hart van. Hier hoef je ook geen heks voor te zijn hoor. Maar veel mensen vergeten hoe je vreugde kunt delen. Mijn moeder zegt altijd: "Alles wat je deelt wordt mooier en groter."

Lethel kijkt tevreden hoe de glimlach belletjes haar toverpot uit dwarrelen. Ze kan zelf ook niet meer stoppen met glimlachen... 

Lethel: "Ik hoop echt dat de mensen lang blijven glimlachen naar elkaar, daar wordt de wereld een stukje mooier van.
""Oh ja", zegt ze ineens: "Nu kan ik mij richten op het toveren van een eenhoorn. Dat lijkt me zo bijzonder. Dan word ik vast de eerste heks met een echte eenhoorn.... Maar hier moet ik eerst nog flink voor oefenen. Wij willen niet dat dit misgaat, want dan krijg je misschien een gevaarlijk eng wezen in plaats van een goedaardig."

---