mysterieuze stippen,de dobbelsteen ziekte?

Knorrie: "Oooh, wat zie ik daar? Ik verslik me bijna in een verrukkelijke stuk boomwortel... hmm...hmm.. Help, dit gaat niet goed. Mien!! Je bent ernstig ziek geworden!" Mien hoort niets die zit rustig te mediteren, iets dat ze wel vaker doet.

"Maar Mien!," gaat Knorrie nu met een lichte irritatie in haar stem verder. "Ik zie echt dat je twee rondjes op je vacht hebt zitten. Je lijkt wel een dobbelsteen! Cijfer twee. Misschien lijdt je aan de ernstige dobbelsteenziekte"

"Knorrie, ik trap er niet meer in, je houdt me constant voor de gek! Ik heb trouwens nog nooit van de
dobbelsteenziekte gehoord. Weet je trouwens dat het
foto: michel Knap            

zeer onbeleefd is om met je mond vol te praten en te smakken. Ik zit hier gewoon te mediteren. Kun je me alsjeblieft met rust laten?" 

"Knorrie: Waarom mediteer je eigenlijk? Je bent volgens mij het enige zwijn dat mediteert. Mien: "Dat heet beschaving Knorrie. Mensen doen het ook." Knorrie: "Mijn moeder beweert dat er geen grotere monsters zijn dan mensen. Ze eten ons op en maken onze natuur kapot." Mien: "Dat is perceptie, pure perceptie! Ik probeer het beste van beide werelden te verenigen. mediteren, een modderbad nemen en praten met een lege mond. Dat doe ik graag! Maar dat we op moeten passen voor mensen, dat ben ik met je moeder eens. Onbetrouwbare types."

---

                                                                                                    foto: Michel Knap

"Waarom ben jij altijd van de zogenaamde beschaving Mien? mijn moeder heeft me nooit geleerd om tijdens het eten niet te praten."

Mien zucht diep: "Mijn moeder wel, daarom irriteer ik me er waarschijnlijk ziek aan en krijg ik er zelfs vlekken van!"

Knorrie slikt de laatste hap boomwortel door, met een afgeknepen stemmetje zegt ze uiteindelijk: "Denk je... denk je echt?" Er valt een korte stilte. "Doordat ik anders ben opgevoed dan jij. Met andere waarden en normen, dat jij nu ziek wordt van mij?"

Mien heeft genoeg van al het zwijnengedrag en denkt even na en zegt: "Ja," doodkalm, zonder op of om te kijken." Knorrie druipt bedroeft af... Mien blijft met een schuldgevoel achter en kan niet meer mediteren. Mien mopperend tegen zichzelf: "Waarom doe ik toch zo bits? Dat is niet beschaafd van mij" Op weg naar het modderbad, om de zogenaamde dobbelsteen ziekte van haar vacht te wassen komt Mien Knorrie tegen. "Sorry knor,"zegt Mien met duidelijk spijt in haar stem. Knorrie glimlacht vriendelijk en zegt bijna blij: "Kijk ik heb ook de dobbelsteenziekte," ze laat met lichte trots de twee stippen op haar vacht zien. Mien schikt ervan. Knorrie ratelt vrolijk verder: "Ik ben waarschijnlijk beschaafder dan je in eerste instantie denkt, anders had ik deze ziekte niet."  Beide zwijnen nemen lachend en knorrend een heerlijk zwijnenbad.

Knorrie en Mien wonen in Kroondomein Het Loo

---