Blog van de Veluwse verhalenverteller |
sage, legende, sprookjes, verhalen, Veluwe
2/23/2024 3 Comments Het mysterie in de schemeringFoto: Anouschka Lageweg-Oosterveer Een van de grootste kansen om in de natuur wild tegen te komen, is door in de schemering het bos in te gaan. Als je geluk hebt, tref je één of meerdere herten aan. Sol: "Als damhert is het tegenwoordig veel veiliger om samen op te trekken, dat komt door de wolf. Sinds een paar jaar weer in ons land. Wij hadden tot voor zijn komst decennialang geen vijand, behalve de mens. natuurlijk De mens lust ons rauw, Van grote afstand worden we neergeschoten. Hier merken wij vaak niets van, totdat we het schot horen, dan zijn wij vaak kansloos. De wolf heeft een andere aanpak. We worden opgejaagd en moeten vervolgens rennen voor ons leven..." De hindes van het damhert leven na de paartijd met hun jongen in kleine groepjes, en de mannetjes in vrijgezellengroepjes. Sol: "Ik ben nogal op mijn vrijheid gesteld en geniet ervan in mijn eentje het bos te verkennen. Ssst... niet verder vertellen. Ik ben er stiekem even tussenuit geglipt. Kijk eens hoe mooi het licht door de ontwakende natuur straalt. Ik ben blij dat ik een damhert ben en niet een wolf of een mens. Wij leven dag en nacht in het bos en we eten gewoon blaadjes en takjes. Gelukkig hoeven wij niet te jagen. Het doden van wie dan ook lijkt mij zo erg. Dat past echt niet bij onze vredelievende aard. Wij leven graag in harmonie en vrede met alle bosbewoners. Soms praat ik wel eens met een jonge (nog speelse) wolf en stel hem dan voor om ook eens gras te eten of blaadjes. De wolf meldt dan meteen dat die dat echt niet lust. Sterker nog: hij probeert het niet eens!. Dat snappen wij op zich nog wel, want de wolf is geen vegetariër. En wij kunnen ons tegen de wolf nog wel wapenen door in groepjes te blijven.. De mens is, voor ons herten, juist een compleet raadsel. De mens kijkt graag naar ons, je wordt er soms verlegen van als hert. Maar diezelfde mens eet ons graag op, én lust ook blaadjes en andere groenten. De mens is én blijft voor ons dan ook het grote mysterie.!" verhalen vanuit het hart over de Veluwe
3 Comments
Pieter Holland
2/23/2024 11:59:33
Ja de mens is een apart wezen, leuk weer dit artikel!
Reply
Mira Galas
2/23/2024 12:37:49
Jouw verhaaltje, lijkt op: Liefdesschijnbewegingen!
Reply
Keanu
2/23/2024 22:36:30
De balans/disbalans van de natuur. Wij mensen vinden (onze) natuurlijke balans mischien nog wel het meest ingewikkeld.
Reply
Leave a Reply. |
AuthorMijn naam is Jacqueline Postma, ik vertel graag verhalen, verhalen met een boodschap, een moraal. Archives
September 2023
Categories |
Veluwseverhalenverteller Jacqueline Postma ...brengt de Veluwe tot leven...