Het leven is verrukkelijk!

                                                                                             foto: Karin Knap-Meijer

Hier op de foto zie je een echte vogeltjestaart. Maar dat is voor vogeltjes erg verwarrend. Vogeltjestaart? Voor wie zijn deze bedoeld? En zitten er vogeltjes in een vogeltjestaart? Zo ja, welke vogeltjes? Of is het de bedoeling dat vogeltjes deze opeten? Maar welke vogeltjes mogen deze taart dan opeten?

Fred de boomklever wordt er onzeker van, en hongerig natuurlijk:​ "Mussen zijn geen mezen en een boomklever is zeker geen boomkruiper. Voor wie is deze taart nu bedoeld? Het is immers heel onbeleefd om de taart van een ander op te eten! Daar begint het al mee. De boomklever strekt zich flink uit om te kijken of hij iets over het hoofd heeft gezien. Fred kan zich nauwelijks beheersen om zijn snavel erin te steken. "Zou ik deze enorme taart in mijn ééntje op kunnen eten?

Als er een paar andere volgens bijkomen, gooit Fred het op een andere boeg. "Mensen snappen niet dat wij vogels echt niet op één hoop gegooid kunnen worden. 'Vogeltjes taart' is zo onduidelijk! Wij boomklevers zijn namelijk heel precies. Wij weten bijvoorbeeld altijd de lekkerste insecten tussen het boomschors te vinden. Taart eten we eigenlijk zelden, maar zeg eens eerlijk, deze ziet er werkelijk verrukkelijk uit. We gaan deze eerlijk delen toch zeker.”

​"Natuurlijk is mijn meisje nog verrukkelijker, maar daar kan werkelijk niets tegenop. Ik voel mij een bofferd dat ik haar mijn meisje mag noemen. Misschien moet ik haar even ophalen, dat zal ze leuk vinden. Of zal ik eerst een hapje proeven, straks ziet de taart er lekkerder uit dan dat hij is." Fred wipt even ongeduldig om de vogeltjestaart heen. Wat zal hij doen? Plots heel vastbesloten: "Ik ga mijn meisje eerst ophalen, dan kan ze heerlijk van de taart genieten.”

---

De Boomklever is nauwelijks gevlogen of de oude eekhoorn komt aangewipt. "Mmm... dat zier er echt lekker uit, even proeven." De Eekhoorn smikkelt naar hartelust. "Zoiets lekkers heb ik in lange tijd niet gegeten. Hoe zouden ze dit noemen?" De Eekhoorn kiest snuffelend en proevend het lekkerste stukje uit. Wat hij stiekem toch niet lust, laat hij weer uit zijn bekje vallen.

"Ik vraag me af wat dit houtje dat op de taart staat te betekenen heeft. Pff dat lust toch niemand! De rest, een echte heerlijkheid, ga ik echt met niemand delen”, zo meldt de Eekhoorn smakkend en knoeiend. "Dit is mijn geheim. Want hoe minder het weten, hoe meer ìk ervan kan opeten." Tevreden knabbelt hij nog een stukje verder aan de taart.
"Mijn buikje zit vol, Dit is wel zwaardere kost dan nootjes. Wat zou er allemaal inzitten? Nou ja, als ik er maar geen buikpijn van krijg."  Traagjes wipt de Eekhoorn weg van de overgebleven taart met een iets te volle buik.

Net op tijd, want de boomklevers komen weer terug... “Die kunnen zo arrogant zijn."

---

  foto: Karin Knap-Meijer.                                                             foto: Karin knap-meijer

Boomklever Fred kijkt op een afstandje toe hoe zijn liefje geniet. "Kijk, dat is ze! Is ze niet prachtig? Ze is de mooiste en beste van het hele bos, echt waar!"
​Zijn vriendin Lieselot: "Schat, deze taart is voor alle vogels, anders hadden ze er wel een extra bordje bij geplaatst, maar je ziet het... niet iedereen kan zo goed lezen als wij. De oude eekhoorn die hier vlakbij woont kan überhaupt niet lezen, die komt geheid. Lieselot: “Schat ik weet niet hoe ze dit hebben gemaakt, maar het is werkelijk verrukkelijk! Dit lust ik wel elke dag." 
Boomklever Fred kijkt hoe zijn meisje geniet! Dan volgt na afloop zijn taakje: "Fred Jij mag de overgebleven voorraad meenemen naar het nest."

De tortelboomklevers vliegen snel weg...

---