Het heilige hert

foto: Cindy Raaijmakers

"Het heilige hert, staat hier te dromen. Van hindes en wat nog meer zal komen."

Er zijn veel verhalen, liederen en psalmen waarin herten een belangrijke rol spelen. Een hert heeft uitstekend ontwikkelde zintuigen, zijn gevoelig en, als het er op aankomt, strijdlustig. Eigenschappen die veel mensen aanspreken en inspireren. Herten stonden op een voetstuk. Zo ook hier Engelbert, het heilige hert.....

"Ik ben het heilige hert, althans zo noemen de mensen mij. Mijn vrienden noemen mij gewoon Engelbert intimi noemen mij Bert, wat uiteraard niet mijn voorkeur heeft." Hij houdt zijn kop even recht in de lucht en terwijl de avondzon neerstrijkt over zijn gewei, lijkt het inderdaad alsof er een kruis boven zijn hoofd verschijnt. Herten worden betiteld. als zeer sensitief Als er iets mis is in het bos, dan hebben de Edelherten dit door en komen ze in actie.

Engelbert: "Waarom mensen ons rijpere Edelherten trouwens heilige herten noemen, heeft te maken met het feit dat wij de mensen al meerdere malen hebben gered. Er zijn veel voorbeelden te geven, maar het voorbeeld dat ik het leukst vind is die van de jonge mensenkinderen die wij veilig hebben thuisgebracht. Later heeft één van deze mensenkinderen ons weer geholpen" Engelbert kijkt vol trots voordat hij verder vertelt: "Jaren geleden was er een groep mensen in het bos en wij keken vanaf een veilige afstand toe. Er was een groepje kleine mensenkinderen bij. Je gelooft het niet, maar de volwassenen zijn weggegaan zonder hun eigen jongen mee te nemen. Eerst hadden de mensenjongen niets in de gaten, maar na verloop van tijd misten zijn toch hun ouders. Ze waren overstuur, bang en wisten geen enkele uitweg. Onze hindes hadden natuurlijk meteen medelijden en liepen rustig naar ze toe." Hij krabt even met zijn hoef en gaat meteen weer door. "Wij Edelherten met onze grote geweien kunnen best angstaanjagend zijn voor jongen van een ander soort. Dit troosten is dus echt iets wat door de Hindes beter overkomt. De hindes wisten de jongen gelukkig enigszins gerust te stellen. De mensenjongen liepen achter ons Hindes en Edelherten aan, en we brachten ze weer terug naar de mensenwereld. Daar was inmiddels paniek uitgebroken. Toen we zagen dat de mensenjongen door de mensen allerhartelijkst werden ontvangen, zijn we weer het bos ingegaan...Toen wisten we nog niet dat één van die mensenkinderen Anouk was."​​

Het heilig hert, er zijn veel afbeeldingen van gemaakt...

​Nog even een totaal ander voorbeeld. Een oude man wandelde in het bos, opeens viel hij op de grond en bleef stil liggen. Engelbert: "We hebben even gesnuffeld, maar deze mensenman leefden nog wel. Mijn vrienden en ik hebben toen de aandacht van de mensen weten te trekken en ze naar de liggende man gebracht. Mensen vinden ons zo bijzonder, ze volgen ons altijd of kijken op een afstand toe. In dit geval was het erg handig voor de betrokken mensen." Engelbert kijkt even of zijn verhaal begrepen wordt en schraapt zijn keel.

---

"Zo kan ik nog veel meer voorbeelden geven van ons Edelherten die mensen hebben geholpen en gered. Maar dat wordt saai en ik wil zo weer grazen. Nog even over Anouk, dat was één van de kinderen die wij gered hebben. Anouk is nog vaak in het bos geweest en de  Hindes waren altijd erg blij haar te zien en lieten zich zelfs strelen door haar. Een paar jaar gelden hadden we een lange en strenge winter, we hadden het allemaal koud en hadden honger. Anouk heeft ons toen terug gered door een aantal keer voer te brengen. Zo zijn wij toch de winter doorgekomen. De term heilig die wij krijgen opgespeld gaat ons iets te ver, wij worden liever boshelden ofzo genoemd. Maar de kijk van ons Edelherten op het leven is natuurlijk anders dan dat van de mens. Maar wie goed doet, goed ontmoet, snappen we volgens mij allemaal." ​