De geesten van Planken-Wambuis

De geesten van .Planken-Wambuis zijn bij de meeste mensen in de vergetelheid geraakt. En dat is zonde,
Bij storm en regen razen deze nu nog onbekende geesten altijd over de vlakte met ééntje op zijn trouwe zwarte paard. Het gerucht gaat dat, als de weersomstandigheden rustig zijn, de geesten in de Put wonen, vlak naast de Planken-Wambuisweg.
Het oude volksverhaal beweert dat bij storm en regen je beter uit de buurt kunt blijven van deze Put. Bij angst en ongeloof komen de geesten achter je aan, net als een boerenknecht honderden jaren geleden is overkomen. 

Een stoere en zelfverzekerde boerenknecht, werd in een donkere stormachtige nacht naar een dorp verderop gestuurd om de vroedvrouw te halen. De boerin, de vrouw van de boer, lag in het kraambed en ze had  hulp nodig. "Wees voorzichtig," zei de boer nog tegen zijn geliefde knecht. "En heb eerbied voor de geesten van Planken-Wambuis." De stoere knecht wuifde het advies met een handgebaar weg, sprong op het zwarte paard en draafde weg. Zijn woorden "Tot zo" werden als enige door de stormachtige wind meegenomen.

​Met het zwarte paard galoppeert de knecht de paden af, op weg naar de vroedvrouw. In de buurt van Planken-Wambuis wordt het zwarte paard wat moe en mindert vaart. De jonge stoere knecht, die de verhalen van de geesten van Planken-Wambuis kende, voelde zich sterk en overmoedig. "Geesten van Planken-Wambuis, kom me maar halen. Ik ben niet bang voor jullie!" Er gebeurt niets, de wind lijkt zelfs even stil te vallen.
De jonge boerenknecht voelt zich in zijn nuchterheid gesterkt en hij herhaalt met krachtige stem nog 2 keer: "Geesten van Planken-Wambuis kom me maar halen. Ik ben niet bang voor jullie!"
Eerst lijkt de wind stil te vallen, maar dan komt er plotsklaps een heftige storm opzetten. Vanuit het donkere niets zijn opeens ogen zichtbaar. Het paard reageert zenuwachtig. Voordat de knecht kan reageren stormen weerwolven uit de duisternis recht op het zwarte paard en de knecht af. Het paard steigert angstig en zet het op een lopen. Vanuit zijn ooghoeken ziet de boerenknecht dat er nog meer weerwolven en ook uilen uit de put komen en de achtervolging inzetten...

---

De weerwolven zijn snel en onvermoeibaar, in tegenstelling tot het zwarte paard en de boerenknecht. De knecht heeft spijt dat hij de geesten van Planken-Wambuis  uitgedaagd heeft. Het paard rent alsof zijn leven ervan af hangt. Maar het sterke paard wordt moe, net als de knecht. De weerwolven worden niet moe, die denderen maar door. De hoeven van het paard gaan steeds langzamer en het gehijg van het dier wordt steeds luider... De weerwolven leiden het paard en de knecht, die als verlamd zijn, door hun ogen, naar de Put, om daarin te verdwijnen.

Niemand heeft ze ooit nog terug gezien. De boerin baarde een prachtige, gezonde dochter en als het stormt en regent:in het mooie gebied bij Ede daag de geesten van Planken-Wambuis niet uit!
​

---