Zwijntjes ontdekken de camera!

Foto: Karin Knap-Meijer

De zwijntjes Knor, Kner en Knar zijn rustig aan het rondsnuffelen als ze opeens een camera bespeuren. "Dit is van een mens," zegt Knor meteen, die zich dan ook meteen erg slim waant. Kner en Knar knikken bevestigend. "Maar van welk soort mens?" vult Kner vragend aan. Er valt even een stilte, ze denken alle drie na. Knar: "Ik denk een mens zonder wielen." Vragend kijkt hij naar zijn vrienden, hopend dat ze het een goede opmerking vinden. "Hoezo zonder wielen?," vraagt Knor, die de logica niet volledig snapt. Voordat Knar antwoord kan geven, zegt Kner: "Natuurlijk! Goed denkwerk!" Knar glimt van trots, maar legt zijn gedachtesprong toch even aan Knor uit: "Mensen met Wielen komen vaak enkel aan de rand van het bos, mensen zonder wielen komen ook op de bospaden die dwars door de bossen heen gaan." Knor knikt. Hij is diep onder de indruk van de gedachtegang van zijn vriend.

Kner: "De grote vraag is, hoe kunnen we de eigenaar van deze camera vinden?" De drie zwijntjes zuchten tegelijkertijd. Knor: "We kunnen de volgende keer als er weer mensen foto's komen maken kijken wie er geen camera bij zich heeft en deze dan gewoon geven." Kner: "Mensen vinden ons eng als we naar ze toelopen, dat lijkt me dus geen goed plan. Het zijn erg angstige wezens! Het is respectvol als we daar rekening mee houden." Knar vult aan: "Zodra wij naar ze kijken en een stapje naar ze toe doen zijn ze al weg. Echt angsthazen. Ik ben blij dat ik een stoer zwijn ben en niet zo in angst hoef te leven." Knor vult dit meteen mooi aan: "Ik snap sowieso niet dat al die mensen op hun buik gaan liggen of op hun knieën zitten en foto's van ons gaan maken. En dit ook nog eens terwijl ze met hun neus op heerlijke wormpjes en andere zaden zitten. Ze kunnen toch ook gaan wroeten!" Knar antwoordt heel vernuftig: "Ik denk dat ze op die intense manier naar ons kijken en hopen iets van ons te kunnen leren. Zij zijn nog niet zo ver in hun ontwikkeling lijkt mij. Zeg eens eerlijk: wij zijn niet zo bang als de mensen aangelegd en wij snappen bovendien al eeuwen dat de lekkerste hapjes op de grond liggen. Ik denk dat ze ons als voorbeeld ervaren."

Kner: "In dat geval wordt het wel heel ingewikkeld om deze camera bij de eigenaar terug te brengen." Knor: "Het is wel heel lief van ons dat wij de mensen willen helpen, maar is het wel onze taak?" Er valt een kleine stilte. Knar: "Het intelligentieniveau van de mens gecombineerd met hun angsten maken het ook wel moeilijk om op een fatsoenlijk manier met ze te communiceren. Ik persoonlijk ben nog nooit een mens tegengekomen die begrijpelijk knort." Zijn vrienden knikken bevestigend.

"Ik heb honger, laten we weer gaan wroeten, zegt Knor," die moe wordt van de simplistische mens. "Als zij zich blijven ontwikkelen na hun onderzoek hier op de Veluwe, dan wordt het misschien nog mogelijk elkaar te leren begrijpen," vult Knar aan. De drie zwijnen laten de camera voor wat-ie is en gaan weer lekker snuffelen en wroeten.

foto: Karin Knap-Meijer