Zwartkapje, een politiek sprookje

Er is onrust in het bos. Veel bewoners zijn de weg kwijt. Niemand neemt de algemene zorg meer op zich...

Zwartkapje hangt de vuile was buiten. Zonder dit door te hebben.
Alle dieren uit het bos komen kijken en gaan het verder vertellen. Uiteindelijk komt er een lief konijntje en vertelt aan zwartkapje dat haar was vies is. Echt vies. Zwartkapje schaamt zich enorm en haalt snel de was naar binnen en probeert deze alsnog schoon te wassen. Maar in het hele dierenbos is het allang bekend.

Pinokkio loopt wat verdwaald in het bos rond. Hij kan zich niet meer alles van wat er naar buiten kwam herinneren. De spechten fladderen vrolijk om Pinokkio heen. Pinokkio heeft zelf bedacht dat hij een heel braaf jongetje is en hij geloofd in zijn eigen onschuld. Dit vooral door de spechten die iedere keer na een leugen zijn neus weer kort pikken. De spechten denken hier goed aan te doen, Pinokkio heeft immers iets innemends. Zo creëerden de spechten samen met Pinokkio inmiddels een eigen wereld.

Klein Duimpje, altijd op zoek naar het goede, had al opgemerkt dat er veel niet klopt in het grote bos. En de kabouters doen maar wat en weten niet goed hoe ze hun eigen taak moeten uitvoeren. De jonge bloemen op het veld bijvoorbeeld worden verwaarloosd, want eerst was zoals vaker veel regen en zonneschijn beloofd. Zo was het mogelijk voor de bloemen om te groeien en te bloeien, maar uiteindelijk kwamen er donderwolken en bleven regen en zon weg. Dit veroorzaakt nog altijd veel verdorring, verdriet en argwaan; eerst in de verdorde bloementuin, later breidde dit schrale gevoel zich uit over het hele bos. Uiteindelijk komt ook Klein Duimpje er achter dat het niet helemaal pluis is in het bos, Klein Duimpje was zwaar teleurgesteld in de kabouters die met van alles bezig waren behalve met hun eigen taak. Klein duimpje: "De bloementuin is onze toekomst. Jullie kabouters hebben veel leed veroorzaakt! Ik wil vooral dat het weer goed komt met de bloementuin en  er weer gelachen en gegroeid kan worden. Het is onze taak om voor elkaar te zorgen."

De Bosbewoners willen de taken anders in gaan delen, ook al vinden ze dit een hele moeilijke klus. De kabouters deden het werk niet goed, het is beter om voor deze kabouters een andere functie te zoeken. Verse kabouters mogen het werk verder doen, met een nieuwe blik. Het is wel grappig: "Er is namelijk ooit door moeder natuur bedacht dat iedere bewoner maar één taak mag uitvoeren: zo mogen de bewoners die de regels bepalen deze niet gaan uitvoeren of controleren of iemand erdoor gaan straffen. Dan zouden er gekke verhoudingen in het bos ontstaan." Deze generatie kabouters, die een andere functie krijgen, snappen het niet zo goed.

Hans en Grietje zijn altijd op zoek naar de juiste weg. Hans en Grietje gaan met veel bosbewoners praten en hopen dat er genoeg personen zijn die ook het juiste pad willen bewandelen en die eveneens aan het belang van de bosbewoners willen denken.

• De Gelaarsde Kat:  valt af, die maakt mooie praatjes, is op zoek naar welvaart èn houdt iedereen voor de gek
• De Heks: ook onbetrouwbaar, en Hans en Grietje hebben daar nog slechte herinneringen aan
• Roodkapje: misschien nog jong, maar het hart op de juiste plek en vol met naastenliefde
• Prins Charmant : denkt enkel aan zijn uiterlijk
• De Magiër: Niet te vertrouwen, mooie woorden, maar pas op
• Klein Duimpje: eerlijk en slim met verantwoordelijkheidsgevoel, wel zwaar ondergewaardeerd

Hans en Grietje vinden het een bijna onmogelijke klus met alle onderlinge verhoudingen in het bos. Grietje: Misschien moeten we gewoon de dieren de leiding geven van het bos, De enige die wij geschikt vinden is ... Klein Duimpje..!." Hans: "Wie maakt dan de regels? De wijze uilen? Wie voert dan de regels uit? De snelle hazen? Wie gaat er straffen als de regels worden overtreden? De edelherten?" Hans en Grietjes zuchten.. zo simpel is het dus niet.

Grietje: "Laten we kijken naar dieren die in ieder geval een warm hart hebben en in het belang van andere dieren denken. Ik denk niet dat we in diersoorten moeten denken maar in personen. Er valt een stilte.. "Vrouw Holle wil altijd dat het goed met ons gaat", zegt Hans uiteindelijk. Grietje: "Het Zwijn dat altijd mediteert, ziet er wat ruw uit, maar denkt wel altijd in het belang van ons allen." Hans knikt: "Sowieso geen verwende prinsessen die ons bosbewoners niet snappen."

De oplossing blijkt niet zo simpel...maar met Hans en Grietje die altijd voor de juiste weg/richting kiezen gaan de ideeën  tenminste de goede richting op! De Bosbewoners zijn er nog niet uit, maar willen in ieder geval personen die in het belang van het mede-bosbewoner denken.

---