Stop met oordelen

foto's: Karin Knap-Meijer

Iedereen is uniek en maakt zijn eigen ontwikkeling door, daar zijn veel voorbeelden van te bedenken. Ook bij herten is dit het geval: de één kan sneller lopen, de ander kan sneller.... Maar hier zijn wij mensen ons vaak niet van bewust. Op de foto zie je Linde de hinde met haar jong, dat inmiddels een jaar oud is. Linde is een geduldige moeder en geeft haar jong de tijd en ruimte om zichzelf te ontwikkelen.

​Linde: "Mijn vriendinnen verklaren me voor gek dat ik mijn kindje, Ednil heet ze, nog steeds laat drinken. Ik word werkelijk doodmoe van al die verwijten." Ze zucht diep en het verdriet over de veroordeling is in haar ogen af te lezen. "Herten kunnen zó veroordelen, echt verschrikkelijk!," vult Linde aan. In de tussentijd probeert haar jong te drinken en ze laat het toe. Ze praat weer verder: "Er wordt van ons hindes van alles verwacht, We hebben steeds meer taken en iedereen heeft een oordeel over hoe je iets doet en wat je doet. Nou ik ben klaar met alle oordelen! Ik zorg graag voor mijn kind, dat is moederliefde.”

“Als moeder voel je veel aan, zoals de behoefte van je kind. Toen Ednil nog heel jong was merkte ik al dat ze  moeilijk gras kon kauwen. Ik merkte dat Ednil last heeft van haar mond en darmen. Vast een allergie of intolerantie denk ik dan en hoop meteen dat ze er overheen groeit. Ik zie wel een gelijkenis met de mens.” Linde kijkt even liefdevol naar haar kind. Ednil hangt half op haar knieen om te kunnen drinken. Over mensen gesproken: "Ik ben zo bang dat als de mensen erachter komen dat mijn kalf moeite heeft met kauwen en eten, dat ze Ednil zullen afschieten..... Mensen kunnen zo tegenstrijdig zijn: in de winter voeren ze ons helemaal suf en tijdens het jachtseizoen schieten ze ons neer. Mijn hertenbrein snapt hier echt geen sikkepitje van.. Ze schijnen ons ook nog eens op te eten, walgelijk! Geef mij maar blaadjes. ik lust geen hert of welk ander dier dan ook, en ik word niet graag opgegeten."
Haar jong drinkt gretig. Linde vertelt graag nog iets wat haar dwarszit: "Mijn andere angst is dat herten Ednil zullen gaan verstoten, omdat ze anders is vanwege haar spijsvertering. Dit verstoten is natuurlijk het ergste dat een hert kan overkomen. Alleen kan ze niet overleven, wij zijn kuddedieren en hebben elkaar nodig. Linde zucht verdrietig… “Om een volle buik te krijgen moet ze veel drinken," legt ze uit, terwijl ze  trots naar haar dochter kijkt. "Wat een mooie meid is het toch hè?." ze kauwt even op een blaadje. "Dit is pure moederliefde, om mijn eigen kindje te steunen in haar ontwikkeling. Herten zijn niet allemaal hetzelfde hoor. Wij zijn ieder unieke wezens. Ieder hert heeft haar of zijn eigen ontwikkeling en dat is prima. Het oordeel van anderen, je vrienden, dat is nog het ergste!"
                                                                               foto: Karin Knap-meijer