Rangorde bij varkentjes

In de wijk veldhuizen in Ede (òòk Veluwe) wonen hele bijzondere dieren. Wollige, knuffelige en knorrende intelligente wezens. Wolhaarvarkens genaamd. Vrij onbekend in ons land, maar zeer geliefd bij de kenners.

foto: Emile Nijs

Jackie en Peppie zijn aan het knuffelen. Jackie is een wit wolhaarvarkentje, en ze is heel empathisch. Jackie: "De meeste mensen weten het niet, maar wij varkens zijn heel erg sociaal, wij knuffelen graag en zijn heel communicatief vaardig. Met onze lichaamstaal geven wij bovendien veel boodschappen aan elkaar door. Wij zìjn namelijk ons lijf, en wij kunnen elkaars lijf feilloos lezen. Hoeveel % van de mensheid kan dat, gaaf hè? Daarnaast kunnen wij natuurlijk prachtig knorren." De kleine roodharige Peppie vult aan: "Mensen knuffelen ons ook graag, dat vinden wij ook fijn. Volgens mij komt dat ook door ons mooie wollige vacht, en we hòuden van knuffelen. Allemaal wel." De dames Peppie en Jackie gaan verder met knuffelen.

foto: Emile Nijs

---

Van een afstand komt het derde varken uit de groep aanstormen, Rickie. In alles is het duidelijk, Rickie is de bink van de groep, de baas/het dominante zwijn. De lichaamstaal van dit wolhaarvarkentje is overduidelijk... Rickie is jaloers!

De knuffelde varkens schrikken en zijn spontaan uit de knuffelmodes geschoten. Zij rennen er als een haas vandoor. Opgeschikt door Rickie die jaloers is op de gedeelde intimiteit, en daarom de twee varkentjes opjaagt. Peppie: "Ik kan zo van Rickie schrikken, hij werkt me soms echt op de zenuwen De agressie die hij uitstraalt." Na een paar rondjes rennen stopt Rickie er als eerste hijgend mee. Rickie lachend: "Het is zo leuk om de meiden Peppie en Jackie de stuipen op het lijf te jagen. Alleen ik kan dat. En hoe!" Er klinkt trots in zijn stem door. Hij knort dat het een lieve lust is. Peppie verdwijnt in een hoekje, ze is de onderste in de rangorde en de kleinste. Peppie: "Ik houd me maar een beetje gedeisd, ik vind hem eng."

Rickie: "Wij drie zijn echte standvarkentjes. Wij leven op stand, aan de rand van de stad op een mooi stukje veld met bos in Ede. Naar mijn mening verdient elk varken zo'n leven. Want sommige van onze makkers hebben het echter zwaar en kunnen niet zo lekker ravotten als wij doen." Rickie kijkt even naar zijn kompanen en gaat verder: "Wij varkens zijn hele gevoelige dieren, we voelen elkaars emoties aan èn die van de mensen die bij ons op bezoek komen. Vooral Jackie kan daar goed mee omgaan. Ik ben eigenlijk een botte beer. Ik doe alsof het me niets interesseert. Maar zal ik jullie even iets vertellen? Ik vind Peppie een heel erg leuk meisje, daarom ook doe ik zo bot tegen haar. Want zo krijg ik haar aandacht" Rickie zucht diep... "Ik weet ook echt niet hoe ik mij anders moet gedragen, ik heb deze manieren aangeleerd gekregen. Dit is mijn cultuur en weet je, die kan ik niet zo makkelijk zelf veranderen."

Peppie recht haar rug ineens uit het niets en loopt recht op Rickie af, stevig en dwingend, want ze is het gedrag van Rickie spuugzat en meldt hem dit rustig. Hij ... reageert ongebruikelijk...: "Oh sorry, ik doe altijd zo, weet niet beter. Ik wil graag met jou rekening houden hoor. Ik vind jou best wel leuk eigenlijk." Kijk eens aan, best wel intelligent toch opgelost?

---

Een stukje verderop ligt Jackie al in een modderbad. Jackie: "Dit is het lekkerste wat er is., heerlijk in de modder liggen. Zo komen eigenlijk alle varkentjes tot rust. En straks in de zon droogt mijn vacht weer en dan gaan ook nog eens de beestjes uit mijn vacht weg. Wij hebben het toch goed hier. Dit gun ik elk varken. Zeker als Rickie zich wat minder bot zou gedragen is het volledig perfect." Zij weet het fijne nog niet van wat er speelt. Maar dat komt nog wel als de andere twee er bij komen liggen..!

Foto: Emile Nijs