Paardenraad

Tussen de Ginkel, de Mossel en Planken Wambuis lopen verschillende kuddes wilde paarden. Soms dwaalt er een eenling af op zoek naar rust, voedsel of bezinning...  
                                                                                          foto: Herman van Alfen

Hier is Goethe van de groep afgedwaald. Er viel geen zinnig woord te spreken met zijn kuddegenoten. Meestal kan hij er wel tegen, maar nu dus even niet. Eigenlijk wil Goethe een intelligent gesprek voeren met een ander paard, maar tot nog toe is dat niet gelukt.

Hij ziet heel vaak de mensen bij het bewuste bord op de foto staan en dan praten mensen er met elkaar over. Zo jammer dat het paard geen mensentaal spreekt en de mensen geen paardentaal. "Dat zou best een verrijkend gesprek vanuit verschillend perspectief kunnen opleveren", denkt Goethe.

Maar goed. Goethe gaat het bord ook maar eens lezen. Hij zucht diep, het gaat over vroeger... "Paarden hebben geen besef van vroeger, die leven in het hier en nu. JAMMER!" Vroeger was er oorlog staat er op het bord. "Nou en...,"  denkt Goethe. "Ik wil informatie om mijn geest te verrijken, een paar kritische vragen bijvoorbeeld, zoals: 'Hoe weet je dat je bestaat en wat is tijd eigenlijk?' Maar niets van dit alles. Ook geen informatie over waar het lekkerste gras te vinden is. Zinloos dus."

"Mensen zijn echt raar!" Goethe staart even voor zich uit... Eureka: Misschien is het bord wel bedoeld om op te eten voor ons paarden... hij likt er voorzichtig aan. BAH! Nee, dit kan nooit de bedoeling zijn."  

foto: Herman van Alfen                                                                     

---

Mensen zijn echt wonderlijk, gaat Goethe verder: "Ze lijken altijd haast te hebben (met wat..?) en zij zien tijd doorbrengen in de natuur als een bijzonder uitje. Ze bewegen te weinig en zijn vaak ziek." Nu wil ik als paard niet al te bijdehand overkomen, maar ik snap het wel. "Kijk naar ons. Wij zijn de hele dag lekker buiten,  en wij eten, lopen, rennen of stoeien wat. Wij gaan regelmatig even in de zon staan om te doezelen en tot rust te komen. Als mensen dit ook zouden doen... in plaats van die droevige verhalen te lezen die meestal op dit soort borden staan vermeld of droevige film of boeken kijken en lezen. Dodelijk vermoeiend toch dat soort info? Dat moet een mens allemaal verwerken. Wat heb je er eigenlijk aan?"

Het paard Goethe, loopt een stukje verder en gooit het meteen over een andere boeg: "Kijk hoe mooi de natuur is, daar wordt iedereen blij van. Ga daar eens vaker heen. En zou ik nog iets vertellen? Mensen denken dat ze slimmer zijn dan paarden. Wij moeten daar geregeld om lachen. Die arrogantie ook."

---

Hij zit nu echt op zij praatstoel.. "Om nog even terug te komen op de mens, die maakt het leven vaak veel te complex. Echt hoor, al eeuwen. De essentie van het leven zit 'em in de eenvoud. Goed eten, bewegen, genoeg rusten en plezier hebben met je soortgenoten. Dat geldt voor paarden, mensen en alle dieren hoor! De rest is echt bijzaak."

"Over soortgenoten gesproken. Ik ga ze weer eens opzoeken, genoeg gemijmerd! Onthoud mijn goede paardenraad!"
Ajuus!                                                                       Foto's: Herman van Alfen

---