Krijg de kriebels

foto: Paul Klein

"Hey halloooo. Ik ben Vladermarr, een vliegend hert. Ik ben voor mijn soort ontzettend groot, wel een centimeter of acht. Ik ben namelijk een keversoort en wel van het grootste soort van Europa."

Vladermarr probeert zich te krabben met zijn achterpootje, maar het lukt niet. "Aaarg....", een kreet van frustratie.

Ik kan mezelf niet krabben!

"Weten jullie wat nu het allermoeilijkst is van het kever-zijn en helemaal van vliegend hert? Ons harde schild werkt echt als een beperking op ons emotionele leven. Echt! Wij kunnen niet alles lichamelijk voelen en uiten en daar heb ik nu juist zo'n behoefte aan." Bij een  kever is, zoal iedereen wel weet, het eigenlijk niet mogelijk om de emoties in het gelaat te lezen, maar bij Vladermarr, zit de frustratie zo diep dat je kunt zweren het wel waar te nemen.

Vlardermarr drinkt even wat sap uit de boom voor hij verder gaat, want het zit hem allemaal heel hoog. "Waarschijnlijk snappen jullie er niets van want jullie hebben geen hard schild, maar een heerlijke zachte buitenkant." Vlardermarr slikt even: "Het allerergst vind ik dat ik mijn vrouwtje eigenlijk niet voel als wij vrijen. Dat kennen mensen toch niet? Zij heeft ook zo'n hard schid!"
Zuchtend tenslotte voordat hij met hoge snelheid wegvliegt: "ik wil zo graag mijn vrouwtje voelen en verwennen, maar dat is zo moeilijk!"

---