sage, legende, sprookjes, verhalen, Veluwe
6/10/2022 0 Comments Allemaal Imago!foto: Paul Klein ![]() “Ik zal mij eerst even voorstellen. Mijn naam is Reinaert: Reinaert de Vos, Ik ben een roofdier, kijk maar naar mijn gebit, en gemaakt om te doden… en datgene met smaak op te eten.” “Ik lust alles en jaag het liefst alleen, dan kan ik namelijk ook alles alleen opeten. Ik ben erg goed in: het aan mezelf denken. Dit karakter beschadigt het beeld van ons vossen niet. Het imago van mijn soort is top: Wij hebben namelijk een hoog schattigheidsgehalte.” Met een triomfantelijke blik kijkt hij quasi nonchalant de verte in. “Mensen worden blij van ons. Hier maken we graag gebruik van, als het ons uitkomt uiteraard. Wij vossen passen ons makkelijk aan nieuwe kansen en situaties aan. Als de mens ons bijvoorbeeld voedsel geeft eten wij dat graag. Zo hoeven wij niet te jagen, wij zijn namelijk ook best wel lui.” Met zijn voet schrapend en met een schuine kop ziet Reinaert er inderdaad erg schattig uit. Foto's: Paul Klein De vos gaapt en laat nogmaals zijn prachtige carnivore tanden zien, om vervolgens op geheimzinnige fluistertoon verder te vertellen. “Zo heb ik gisteren nog bij boer Harms, niet ver hier vandaan: een kip gegeten. Het is zo leuk om die kippen rond te zien te vliegen, echt lachen, dat is de sport van het jagen.” Hij laat zich per ongeluk een scherp en vals lachje ontschieten, en zegt: “Toen ik één kip op had, heb ik puur voor de lust nog twee kippen doodgebeten.” Reinaert kijkt even rond met zijn scherpe ogen, of er niet iemand meeluistert, en gaat op noch zachtere toon verder: “Wat ook een bonus is, dat de mensen meteen de wolf verdenken!” Hij kijkt nu vol troten kan het niet laten. “Dat noemen wij vossen dus een ‘vossenstreek. Zo blijven wij schattig en krijgen nergens de schuld van. Maar sssst…..” Reinaert gaat nu op een bijna luidruchtige en hooghartige toon verder. “De wolf heeft namelijk echt een probleem. Dat is allemaal begonnen met het opeten van de oma van Roodkapje. Stomme actie van de wolf, als je het mij vraagt.” Hij kijkt met een blik die om bevestiging vraagt en gaat weer verder. “Mensen zijn niet graag een prooi, ze eten prooi! Zolang je geen mensen eet, of dieren die van de mensen zijn, zit je veilig.” Reinaert kucht even. “Wij hebben vossewijsheid, wij weten precies hoe we de wereld naar onze hand kunnen zetten. Daarom doet onze soort het ook zo goed. Wij vossen eten dus geen mensen of dieren van de mensen, enkel als we een ander de schuld kunnen geven. Wij zijn schattig, al eten we het hele bos leeg.” Zonder schaamte kijkt hij even rond of er prooi rondloopt. Reinaert ziet niets, dus gaat verder met zijn verhaal... foto: Paul Klein “Wij vossen houden trouwens wel van de Wolf, we eten graag de overgebleven restjes op van zijn jacht. Wolven zijn heel sociaal en vriendelijk, ze delen het voedsel graag. Maar het imago ervan is zo slecht, terwijl de enige mens die de wolf ooit opat de oma van Roodkapje is .. of zouden de mensen dit misschien verzonnen hebben? Mmmm…. daar ga ik eens over nadenken. Wij vossen houden ons daar niet mee bezig, volgens ons zijn mensen te vies om op te eten en ze stinken echt heel erg.” Het kleine roofdier trekt een vies gezicht, haalt zijn schouders op en gaat verder: “Angst voor onze vriend de wolf hebben wij in ieder geval niet. Echt een imagokwestie, daar moet de wolf eens aan werken.”
Er valt een korte stilte en dan gaat Reinaert weer verder. “Als laatste opmerking: Volgens ons roofdieren zijn de mensen de meest gevaarlijke roofdieren. Ze hebben echt een slecht imago in het bos. Is dat raar?” Reinaert loopt weer verder, zijn vossenneus achterna. verhalen vanuit het hart over de Veluwe
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorMijn naam is Jacqueline Postma, ik vertel graag verhalen, verhalen met een boodschap, een moraal. Archives
April 2023
Categories |
Veluwseverhalenverteller Jacqueline Postma ...brengt de Veluwe tot leven...